Ο Άγιος Ῥωμανός

Έζησε  στις  αρχές του  4^ου αιώνα μ.Χ. Επειδή  ο  έπαρχος  Αντιοχείας  Ασκληπιάδης φώναζε  και  βλασφημούσε  κατά  του  Ιησού  Χριστού, η  πιστή  καρδιά  του  Ῥωμανού πήρε  φωτιά  από  ιερή  αγανάκτηση  εναντίον  του.

Και  κάποια  μέρα, καιροφυλάκτησε  την  στιγμή  που  ο  έπαρχος  θα  έμπαινε  στο  ναό των ειδώλων, και του είπε  κατά  πρόσωπο:  «τα  είδωλα  δεν  είναι  θεοί».  Οργισμένος  ο ειδωλολάτρης  άρχοντας,  διέταξε  και  έκοψαν τη  γλώσσα  του  Ῥωμανού.  Αλλά  ο Θεός  με  θαύμα, διατήρησε την  λαλιά  στον  Ῥωμανό  και  χωρίς  την  γλώσσα  του. Έτσι όταν τον έκλεισαν στην φυλακή κήρυττε τον Χριστό στους δεσμοφύλακες.
Οι ειδωλολάτρες, επειδή  δεν  μπορούσαν  να  αντέξουν  σ’ αυτά  τα  θαύματα, έπνιξαν τον  γενναίο  μάρτυρα (το  304 μ.Χ.). Αλλά  η  αλήθεια  δεν πνίγεται. Αντίθετα  οι διωγμοί  επιταχύνουν  τον  θρίαμβό  της.  Και  δεν πέρασαν πολλοί αιώνες  και  τα είδωλα έπεσαν σ’ όλη την ρωμαϊκή αυτοκρατορία, κατά τον αληθινό λόγο του Ῥωμανού, που  φωνάζει  και  στην  εποχή  των  σύγχρονων  ειδώλων,  ότι  «τα  είδωλα δεν  είναι  θεοί».

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.   
Δυὰς ἡ εὐκλεής, τῶν κλεινῶν Ἀθλοφόρων, ἐδόξασε λαμπρῶς, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος, Ρωμανός τε ὁ ἔνθεος, ἐναθλήσαντες, καὶ τὸν ἐχθρὸν καθελόντες· ὅθεν πάντοτε, ὑπὲρ ἡμῶν δυσωποῦσι, τὸν μόνον Φιλάνθρωπον.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Ὡς ὁπλῖται ἄριστοι, τῆς ἀληθείας, τὸν τοῦ ψεύδους ἄρχοντα, κατετροπώσασθε στερρῶς, σὺν Ῥωμανῷ Πλάτων ἔνδοξε, τῆς εὐσεβείας τὸν λόγον κηρύξαντες.

Μεγαλυνάριον.
Πλάτος εὐσεβείας διατρανοῖ, Πλάτων ὁ θεόφρων, τῇ στενώσει τῶν αἰκισμῶν, πίστεως δὲ ῥώμην, ὁ Ῥωμανὸς ἐκλάμπει, καὶ ἄμφω τὸ τοῦ Λόγου, πάθος δοξάζουσι.