Ο Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας

Γενναίος  στρατιωτικός, όχι μόνο του στρατού του αυτοκράτορα Δεκίου, που υπηρετούσε,  αλλά  και  του  Χριστού.

Ο  Μερκούριος  καταγόταν  από  την  Σκυθία.  Διακρινόμενος  σε  κάποια  μάχη,  κατά την  οποία  σκότωσε  τον στρατηγό  των  αντιπάλων, τιμήθηκε  με ανώτερο αξίωμα. Αλλά  όταν κλήθηκε να συμμετέχει σε ειδωλολατρικές θυσίες, αρνήθηκε. Και  δεν δίστασε, όταν ρωτήθηκε, να ομολογήσει ότι ήταν χριστιανός.         
Ο  βασιλιάς  προσπάθησε  στην  αρχή,  με  γλυκά  λόγια  να  τον  μεταπείσει.  Βλέποντας  όμως,  ότι  αποτύγχανε, διέταξε  τον  βασανισμό  του.  Και αφού  τον γέμισαν με πληγές, και  επέφεραν  μεγάλα  εγκαύματα  στις  σάρκες του, αποκεφάλισαν τον γενναίο ἀθλητή  και  στεφανηφόρο  αγωνιστή  του  Χριστού,  στην Καισαρεία  της  Καππαδοκίας,  περίπου  το  253  με  259 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Οὐράνιον Ἄγγελον, χειραγωγὸν ἀσφαλῆ, πρὸς δόξαν ἀρίδηλον, ὡς τοῦ φωτὸς κοινωνός, Μερκούριε ἔσχηκας· ὅθεν τῷ ἀθανάτῳ, Βασιλεῖ πειθαρχήσας, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, ὡς γενναῖος ὁπλίτης· διὸ τοὺς σοὶ προσιόντας, μάκαρ περίσωζε.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Ὤσπερ θεῖον θώρακα, ἠμφιεσμένος, τοῦ Χριστοῦ τὴν δύναμιν, ἀθλητικῶς ἀνδραγαθεῖς, καταπυρσεύων τοὺς ψάλλοντας· χαῖρε Μαρτύρων τὸ κλέος Μερκούριε.

Μεγαλυνάριον.
Ὤφθης νεανίας πανευπρεπής, οἷα στρατιώτης, τοῦ Σωτῆρος περιφανής· φύσεως γὰρ ᾥρα, τὴν ἄθλησιν ἀνθήσας, Μερκούριε θεόφρον, Χριστῷ δεδόξασαι.