Ο Προφήτης Αβδίας ή Οβδιού ή Αβδιού

Το  όνομά  του  σημαίνει  «δούλος  Κυρίου». Έζησε  στο  δεύτερο  μισό  του  6^ου αιώνα π.Χ.,  (κατ’ άλλη εκδοχή  το 800 π.Χ.), και είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους  προφήτες.

Καταγόταν από την Συχέμ (εκ του αγρού  Βηθοχαράμ ή Βαθαχαράμ), και με την σύντομη προφητεία του αυστηρά παρατηρεί  με ισχυρές ποιητικές εκφράσεις την υπερηφάνεια και την πτώση του Ισραήλ. Να τι λέει χαρακτηριστικά για την υπερηφάνεια:   «Υπερηφανία  της  καρδίας σου επήρέ σε κατασκηνούντα εν ταις οπαίς των πετρών, υψών κατοικίαν αυτού, λέγων ἐν καρδία αυτού,  τις  κατάξει  με  επί  την  γην; εάν  μετεωρισθής  ως  αετός  και  εάν  ανά μέσον των  άστρων  θης  νοσσιάν  σου, εκείθεν  κατάξω  σε, λέγει  Κύριος».  Δηλαδή:  Η  υπερηφάνεια  της  καρδιάς  σου  σε έκανε  να  φρονείς  πολύ  υψηλά  για  τον εαυτό  σου, ότι  τάχα  κατοικείς  σε  φαράγγια και  σπηλιές  των  ορέων  και  γενικά  απόρθητες περιοχές. Έχεις  κτίσει  την  κατοικία σου  σε  πολύ  ύψος, πιστεύεις ότι  είσαι  ισχυρός  και  ανίκητος  και  λες  από  μέσα  σου: Ποιος  θα  μπορέσει  να  με  κατεβάσει  στη  γη;  Και  αν  ακόμα  πετάξεις  σε  μεγάλα ύψη  σαν  τον  αετό,  και  αν  στήσεις  την φωλιά σου ψηλά  ανάμεσα  στ’ αστέρια,  από εκεί  θα  σε  καταρρίψω  και  θα  σε  κατεβάσω,  λέγει  ο  Κύριος.

Άς προσέξουμε, λοιπόν, τα λόγια του προφήτη  και  άς καλλιεργούμε  το  θεμέλιο  των αρετών, που  είναι  η ταπείνωση. Να  αναφέρουμε επίσης,  ότι  ο  Οβδιού  ήταν  μαθητής του  προφήτου  Ηλιού, επί της βασιλείας Οχοζία,  ο  οποίος  έστειλε  τον  Οβδιού  στον Ηλία  για  να  τον  πείσει να κατέβει από το βουνό προς τον βασιλιά. Μετά  την μετάβαση του  Ηλία στον Οχοζία, ο Οβδιού, παραιτήθηκε από την θέση του πεντηκοντάρχου, ακολούθησε τον προφήτη Ηλία και τον υπηρετούσε.
Όταν  πέθανε  ετάφη  στον  τάφο  των  πατέρων  του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὥσπερ θεράπων φερωνύμως τοῦ Λόγου, τοῦ ὑπὲρ ἔννοιαν φωτὸς ἠξιώθης, καὶ προφητείας ἔλλαμψιν ἐδέξω σοφὲ· δόξαν γὰρ τὴν ἄϋλον, καθαρῶς ἐποπτεύων, ὄργανον θεόπνευστον, Ἀβδιοὺ ἀνεδείχθης, προμελῳδοῦν ἐν κόσμῳ μυστικῶς, τῶν ἐσομένων, Προφῆτα τὴν ἔκβασιν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.          
Ὡς ἀπαρχὴν εὐπρόσδεκτον, προσαγαγὼν τὸν βίον σου, τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ παναοίδιμε, θεαρχικῆς ἐλλάμψεως, ἀπηνέγκω τὸ κάλλος, καὶ μελλόντων ἐκφάντωρ θεοειδέστατος, Ἀβδιοὺ ἀνεδείχθης, κραυγάζων· Ἀλληλούϊα.

Μεγαλυνάριον.
Χάριν προφητείας οἷα πηγήν, Ἀβδιοὺ Προφῆτα, δεδεγμένος ἐν τῇ ψυχῇ, ὄμβροις οὐρανίοις, προφητικῶς ἐπάρδεις, ἡμῶν τὰς διανοίας, τῶν εὐφημούντων σε.