Ο Άγιος Βίκτωρ ο Μεγαλομάρτυρας

Ανήκει στο μαρτυρικό χορό, που με το αίμα του πότισε το ζωηφόρο δένδρο της χριστιανικής  πίστης  τον  δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν, όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος (160).

Οι υπηρεσίες του  υπέρ  του  Ευαγγελίου,  είχαν  σαν  στάδιο  την  Ιταλία.  Εκεί  ο  Βίκτωρ  έτρεχε  σε  διάφορες  πόλεις  και  έσπερνε το  λόγο  της  σωτηρίας.

Συλλαμβάνεται  γι’ αυτό  και  εκβιάζεται  να  προσφέρει θυσία στα  είδωλα. Επειδή όμως  δεν  λύγισε,  του  έβγαλαν  τα μάτια και  τον κρέμασαν με το κεφάλι  προς  τα κάτω.
Έτσι  παρέδωσε  τη  γενναία  και  άγια  ψυχή  του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Τρισάριθμον σύνταγμα, τῶν Ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, συμφώνως τιμήσωμεν, ὡς καθαιρέτας ἐχθροῦ, Μηνᾶν τὸν ἀοίδιμον, Βίκτωρα τὸν γενναῖον, καὶ Βικέντιον ἅμα, τούτοις συνευφημοῦντες, Στεφανίδα τὴν θείαν. Αὐτῶν Χριστῷ ἱκεσίαις, πάντας ἐλέησον.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.          
Ὡς εὐσεβείας Μάρτυρας, καὶ Ἀθλητὰς θεόφρονας, ἡ Ἐκκλησία γεραίρει δοξάζουσα, μαρτυρικοῖς ἐν ᾄσμασι, Μηνᾶν τε Βίκτωρα καὶ Βικέντιον χαίρουσα, καὶ Στεφανίδα τὴν γενναιόφρονα, καὶ Χριστὸν μεγαλύνει, τὸν τούτους δοξάσαντα.

Μεγαλυνάριον.
Ὕμνοις φιλομάρτυρες ἱεροῖς, Μηνᾶν τὸν γενναῖον, καὶ τὸν Βίκτωρα τὸν στερρόν, σὺν τῷ Βικεντίῳ, καὶ Στεφανίδι ἅμα, τοὺς ἀριστεῖς τοῦ Λόγου, ἐγκωμιάσωμεν.