Οι Άγιοι Νίκανδρος και Ερμαίος

Οι  Άγιοι Νίκανδρος και Ερμαίος ήταν μαθητές του Αποστόλου Τίτου, του τόσο αγαπητού  συνεργάτη  του  Αποστόλου  Παύλου.

Κήρυτταν  το  Ευαγγέλιο  με περίσσιο  ζήλο  και   αφοσίωση. Με το  κήρυγμά  τους πολλοί  ειδωλολάτρες  πίστεψαν την μία αληθινή πίστη του  Ιησού  Χριστού.  Για  τον λόγο  αυτό  καταγγέλθηκαν  στον  άρχοντα  της  πόλης,  τον  Λιβάνιο.  Παρουσιάστηκαν υπό της βίας μπροστά του και διακήρυξαν την αλήθεια του Ευαγγελίου.

Ο  Λιβάνιος  εξοργισμένος  διέταξε  τον  βασανισμό  τους. Συγκεκριμένα  διέταξε  να τους ξεσκίσουν τις σάρκες τους, όμως με την βοήθεια της Θείας Χάρης οι Άγιοι θεραπεύτηκαν. Το θαύμα αυτό αντί να συνετίσει τον άρχοντα, τον θύμωσε περισσότερο.  Έτσι  διέταξε  το  βασανισμό τους με πυρά και  τον  ενταφιασμό τους καθώς ήταν ζωντανοί ακόμα.           
Με  αυτό  το  μαρτυρικό  τρόπο  παρέδωσαν  το  πνεύμά  τους  στον  Κύριο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.          
Γνῶσιν ἔνθεον, καρποφόρησας, ὡς ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων, ἐν ἱερεῦσι πιστὸς ἐχρημάτισας· καὶ μαρτυρίου τοῖς σκάμμασι Νίκανδρε, συγκοινωνὸν τὸν Ἑρμαῖον ἐκέκτησο· μεθ’ οὗ πρέσβευε, Κυρίῳ τῷ σὲ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.           
Τῶν ψυχῶν τὴν ἄρουραν, γεηπονοῦντες τῷ λόγῳ, μυστικῶς ἠνέγκατε, Χριστῷ ἀθλήσεως στάχυν· Τίτῳ γάρ, τῷ θεηγόρῳ μεθητευθέντες, ὤφθητε, διδασκαλίας θεῖα πυξία, Νίκανδρε Ἱερομάρτυς, σὺν τῷ Ἑρμαίῳ λαμπρῶς ἀθλήσαντες.

Μεγαλυνάριον.
Χάριν εἰληφότες τὴν θεουργόν, ταῖς χερσὶ τοῦ Τίτου, τὸν τῆς χάριτος φωτισμόν, τοῖς ἐσκοτισμένοις, πυρσεύετε τῷ λόγῳ, Νίκανδρε καὶ Ἑρμαῖε, Ἱερομάρτυρες.