Ο Άγιος Ειρήναρχος

O  Άγιος  Ειρήναρχος  έζησε την  εποχή  του  βασιλιά  Διοκλητιανού  και  καταγόταν από  την  Σεβάστεια.

Γεννήθηκε  σε οικογένεια ειδωλολατρών και είχε μάθει να αισθάνεται μάλλον απέχθεια  προς  τους  χριστιανούς.  Υπηρετούσε  τους  βασανιστές  των  χριστιανών στους  διωγμούς  των.

Όμως  η συχνή  προσέγγιση  που  είχε  με  τους  μάρτυρες  του  Χριστού, φώτισε σταδιακά  τον Ειρήναρχο.  Έβλεπε  τους  ηρωικούς  μάρτυρες  πράους  αλλά  ταυτόχρονα  δυνατούς  και  ακλόνητους  εις  την   πίστη τους, τις γυναίκες να υπομένουν τα φρικτά βασανιστήρια με καρτερικότητα και αυταπάρνηση και τους θαύμαζε  για  το  μεγαλείο  τους. Η  βαθμιαία αυτή  μεταβολή  στην  ψυχή  του Ειρηνάρχου κατέληξε στην ομολογία του στον Χριστό.   
Η  ομολογία  αυτή  του  στοίχισε  το  θάνατο, τον  οποίο  βρήκε  δια  αποκεφαλισμού  και τον  οποίο  υπέστη  με  πλήρη  αγαλλίαση.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Εἰρήνης τὸν πρύτανιν, ὁμολογήσας πιστῶς, τῆς πλάνης τὸν τάραχον, κατέλιπες νουνεχῶς, θεόφρον Εἰρήναρχε· ὅθεν δι’ ὕδατός τε, καὶ πυρὸς ὡς διῆλθες, ἔβης τροπαιοφόρος, πρὸς οὐράνιον λῆξιν, εἰρήνην καὶ σωτηρίαν, πᾶσιν αἰτούμενος.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.          
Ὡς στρατιώτης ἄριστος, τοῦ τῆς εἰρήνης ἄρχοντος, τοῦ σκότους Μάρτυς καθεῖλες τὸν ἄρχοντα, τῇ καρτερᾷ ἐνστάσει σου· καὶ ταῖς σαῖς ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνη φυλάττοις Εἰρήναρχε, τοὺς πίστει εὐφημοῦντας, τὰ θεῖά σου κατορθώματα.

Μεγαλυνάριον.
Τῆς εἰρηνοδώρου μαρμαρυγῆς, Εἰρήναρχε μάκαρ, εἰσδεξάμενος τὴν αὐγήν, υἱὸς φωτὸς ὤφθης, περιφανῶς ἀθλήσας· διὸ ταῖς σαῖς πρεσβείαις, ἡμᾶς διάσωζε.