Ανακομιδή Τιμίων Λειψάνων Βαρθολομαίου Αποστόλου

Ο  Άγιος  Απόστολος  Βαρθολομαίος  μαρτύρησε  με σταυρικό  θάνατο στην  Αρμενία. Το  άγιο  λείψανο  του  οι  χριστιανοί  το  έβαλαν  μέσα  σε μια πέτρινη θήκη και  το  έκρυψαν  στην  Ουρβανούπολη.  Επειδή,  όμως,  η  θήκη γιάτρευε  πολλές  ασθένειες, συνέρεαν σε αυτήν  πλήθη  λαού. Γι’ αυτό  οι  ειδωλολάτρες,  όταν  βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία, πέταξαν την  θήκη  στη  θάλασσα, μαζί  με  άλλες  τέσσερις  θήκες  μαρτύρων.

Τότε έγινε κάτι το θαυμαστό. Η  θήκη με το λείψανο του Αγίου Βαρθολομαίου, συνοδεία των  άλλων  τεσσάρων θηκών, αφού  πέρασαν την  Μαύρη  Θάλασσα, τα στενά του   Ελλησπόντου, το  Αιγαίο  πέλαγος και  το  Αδριατικό, έφθασαν  αριστερά  της  Σικελίας,  στο  νησί  Λιπαρά.

Έπειτα, οι  θήκες  που  συνόδευαν την θήκη του  Αγίου  Βαρθολομαίου πήγε η κάθε μία σε διαφορετικούς τόπους της Ιταλίας. Τότε λοιπόν, ο Άγιος του  Θεού  αποκαλύφθηκε  στον  επίσκοπό  της  Λιπαρώς, Αγάθωνα, ο  οποίος, αφού κατέβηκε στην παραλία και  είδε την θήκη, έμεινε εκστατικός. Με σεβασμό τότε, συνόδευσαν την θήκη με το άγιο λείψανο εκεί  όπου θαυματουργικά  υπέδειξε ο Απόστολος του  Θεού  και όπου κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός.                 
Δίκαια, έτσι, μπορεί να πει κανείς: «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». Θαυμαστός είναι ο Θεός στις προστασίες που παρέχει στους Αγίους  Του, που  είναι  αφοσιωμένοι  σ’ Αυτόν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.       
Ἐξ Ἑῴας ὡς ὄρθρος ὤφθη πολύφωτος, ποντοπορήσασα ξένως Βαρθολομαῖε σοφέ, πρὸς τὴν Δύσιν ἡ σορὸς ἡ τῶν λειψάνων σου· τοῦ γὰρ Ἡλίου τῆς ζωῆς, δᾳδουχεῖ τὰς δωρεάς, καὶ σκότος παντοίων νόσων, ὁλοσχερῶς διαλύει, τῶν προσιόντων ταύτῃ πάντοτε.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.         
Ἡ κάθοδος τῶν σῶν, παναγίων λειψάνων, ὑπόθεσις ἡμῖν, ἑορτῆς φαιδροτάτης, πανεύφημε γέγονε, τοῦ Κυρίου Ἀπόστολε· ἣν γεραίροντες, εὐσεβοφρόνως τιμῶμεν, σὲ τὸν ἄδυτον, Βαρθολομαῖε λαμπτῆρα, Χριστὸν μεγαλύνοντες.

Μεγαλυνάριον.
Ἦκε πρὸς τὴν Δύσιν ὑπερφυῶς, θαλασσοποροῦσα, τῶν λειψάνων σου ἡ σορός· τὶς οὖν ἀνυμνήσει, σοφὲ Βαρθολομαῖε, τῶν ξένων σου θαυμάτων, χάριν τὴν ἄφθονον.