Ο Άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυρας ο Νεοφανής

Άγνωστος  στους  αρχαίους  Συναξαριστές.

Έγινε γνωστός  από  τυχαία εύρεση της εικόνος του τον 14^ο αιώνα στην Ρόδο, όταν έσκαβαν παλιά σπίτια στο νότιο μέρος του παλιού τείχους. Εκεί  βρέθηκε αρχαίος ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών και η καλά διατηρημένη εικόνα επί της οποίας ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο  Β’ ο Διασπωρινός (1355 – 1369) διάβασε  το όνομα του Αγίου «ο άγιος Φανώ». Ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας  στο  δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον οποίο ήταν  λαμπάδα  αναμμένη, γύρω  δε  από  την  εικόνα  τα  12 μαρτύριά του.

Τον αρχαίο αυτό  ναό  ανοικοδόμησε ο  Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του Αγίου Φανουρίου, που όπως φαίνεται συνέταξε και την Ακολουθία του.        
(Η  αναφορά  στο  Νέο Λειμωνάριο ότι η  εικόνα του  Αγίου βρέθηκε το 1500, είναι λανθασμένη. Διότι ο εεπίσκοπος Ρόδου Νείλος υπήρξε τον 14^ο αιώνα).

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ἄστρον ἀνέτειλας, τῇ Ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ, καὶ πάντας κατηύγασας, φανερωθεὶς θαυμαστῶς, Φανούριε ἔνδοξε· ὅθεν τοῖς εὔφημοῦσι, τὴν σὴν ἄθλησιν Μάρτυς, νέμεις τῶν σῶν θαυμάτων, τῆν σωτήριον χάριν, πρεσβεύων τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἱερεῖς διέσωσας, αἰχμαλωσίας ἀθέου, καὶ δεσμὰ συνέθλασας, δυνάμει θείᾳ θεόφρον, ᾔσχυνας, τυρράνων θράση γενναιοφρόνως· ηὔφρανας, Ἀγγέλων τάξεις Μεγαλομάρτυς· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, θεῖε ὁπλῖτα, Φανούριε ἔνδοξε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὦ Φανούριε Ἀθλητά, ὁ πᾶσι παρέχων, τὰ αἰτήματα συμπαθῶς· χαίροις εὐσεβούντων, ὁ μέγας ἀντιλήπτωρ, καὶ πάσης Ἐκκλησίας, θεῖον ἀγλάϊσμα.