Οι Όσιοι Δαλμάτιος, Φαύστος, και Ισαάκιος

Ο  Δαλμάτιος ήταν στρατιώτης, γρήγορα όμως την θεοσεβή  ψυχή του κυρίευσε η  επιθυμία να αφοσιωθεί στον Κύριο και Δημιουργό του. Ξεκίνησε λοιπόν, μαζί με τον γιό του  Φαύστο  να  συναντήσει  τον μοναχό  Ισαάκιο,  η φήμη του οποίου είχε φέρει κοντά του πολλούς άνδρες.

Ο  Δαλμάτιος  διακρίθηκε  ανάμεσα  στους  υπολοίπους  μοναχούς  για την  αρετή  του,  τόσο  ώστε  εξελέγει  ηγούμενος  μετά  τον  θάνατο  του ευσεβούς  Ισαακίου.  Μάλιστα  για  τον  ενάρετο  βίο  του  ο  Δαλμάτιος τιμήθηκε  και  από  την  Γ’  Οικουμενική  Σύνοδο  που συνήλθε  το  431 μ.Χ.  στην  Έφεσο,  στην  οποία  οι  Πατέρες  ανέδειξαν  τον  Όσιο αρχιμανδρίτη.

Τον  δρόμο  του  Δαλμάτιου,  ο  οποίος  τελείωσε  την  ζωή  του  εν  ειρήνῃ, ακολούθησε  ο  γιός  του  Φαύστος,  αναδεικνύοντας  εαυτὸν,  άξιο διάδοχο  του  πατέρα  του.

Όσον  αφορά  στον  Όσιο  Ισαάκιο,  έμεινε  ξακουστός  για  την  στάση, την  οποία  υπέδειξε  απέναντι  στον  αιρετικό  αυτοκράτορα  Ούλη, όταν  αυτός  κατά  την  εκστρατεία  του  ενάντια  στους  Σκύθες συνάντησε  τον  Όσιο. Ο  Ισαάκιος  πέθανε  σε  βαθειά  γεράματα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.         
Τὴν τρίστιχον χορείαν τῶν Ὁσίων τιμήσωμεν, Φαῦστον Ἰσαάκιον ἅμα, καὶ Δαλμάτον τὸν ἔνδοξον· ὡς τρίφωτος λαμπὰς γὰρ ἀρετῶν, σκεδάζουσι τὴν νύκτα τῶν παθῶν, καὶ ταῖς θείαις καταυγάζουσι δωρεαῖς, τοὺς πόθῳ ἀνακράζοντας· δόξα τῷ θαυμαστώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον  Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.       
Τοὺς ἐν ἀσκήσει ἐκλάμψαντας ὡς φωστῆρας, καὶ τὰς αἱρέσεις ἀνατρέψαντας τῇ πίστει, ὕμνοις Ἰσάκιον εὐφημήσωμεν, σὺν τῷ Δαλμάτῳ Φαῦστον, ὡς τοῦ Χριστοῦ θεράποντας, αὐτὸν δυσωποῦντας ὑπὲρ πάντων ὑμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Χαίρετε Πατέρων ἡ κορωνίς, Ἰσάκιε Φαῦστε, καὶ Δαλμάτε οἱ εὐκλεεῖς· βίου γὰρ ἐνθέου, στηλογραφία ὄντες, ὤφθητε Ἐκκλησίας, στῦλοι ἀκλόνητοι.