Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος οι Μάρτυρες

Ήταν  δίδυμα αδέλφια και ήταν άρρηκτα ενωμένοι δια της θερμής πίστεως και αγάπης που είχαν προς το Χριστό. Κατάγονταν από το Βυζάντιο  και  είχαν διδαχθεί τον χριστιανισμό και την τέχνη του λιθοξόου από  τους  Αγίους  Πρόκλο (και  όχι Πάτροκλο, όπως λανθασμένα γράφεται από  ορισμένους Συναξαριστές, και που  η μνήμη του έτσι λανθασμένα επαναλαμβάνεται και την 21^η Ιανουαρίου) και Μάξιμο,  οι  οποίοι  υπέστησαν  και  μαρτυρικό  θάνατο  για  τον  Χριστό.

Μετά τον θάνατο των διδασκάλων τους, ο Φλώρος και ο Λαύρος αναχώρησαν στην Ιλλυρία και διάλεξαν σαν τόπο διαμονής τους την πόλη Ουλπιανά. Στην πόλη αυτή εργάζονταν την τέχνη τους, αλλά συγχρόνως μέσῳ αυτής προσπαθούσαν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου.

Εκεί  υπήρχε και κάποιος ιερέας ειδώλων, ονομαζόμενος Μερέντιος. Ο γιός αυτού  Αθανάσιος  από  το  ένα  του  μάτι  έπαθε  τύφλωση,  που  από την  ιατρική επιστήμη δεν  βρήκε θεραπεία. Τότε πλησίασε τους δυο τεχνίτες  αδελφούς, οι  οποίοι  με  την  επίκληση του ονόματος του Χριστού θεράπευσαν το μάτι του γιού του ειδωλολάτρη ιερέα, με αποτέλεσμα να πιστέψουν και  οι δύο  στον  Χριστό. Αυτό  μόλις  το  έμαθε ο  έπαρχος  Λύκων, συνέλαβε  τους δύο αδελφούς και, αφού τους βασάνισε  φρικτά, τους  έριξε  μέσα  σε ένα  πηγάδι, όπου  και  παρέδωσαν το πνεύμα τους.           
Έτσι, οι  δυο  τεχνίτες  αδελφοί  μπήκαν  στην  αιώνια  πόλη,  «ής  τεχνίτης και  δημιουργός  ο  Θεός». Της  οποίας, δηλαδή, τεχνίτης  και  κτίστης  είναι  αυτός  ο  Θεός.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.       
Εὐσεβείας τοῖς τρόποις ἐγγυμναζόμενοι, τοῦ μαρτυρίου τὴν τρίβον διαπερᾶτε καλῶς, ὡς αὐτάδελφοι κλεινοὶ Χριστὸν δοξάσαντες· ὅθεν γεραίρομεν ὑμᾶς, ὡς γενναίους Ἀθλητάς, Φλῶρε καὶ Λαῦρε βοῶντες· Ἀπὸ παντοίας ἀνάγκης, ῥύσασθε πάντας ἡμᾶς Ἅγιοι.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.           
Ἡ δυὰς ἡ ἔνθεος, τῶν ἱερῶν αὐταδέλφων, τῆς Τριάδος ἔχουσα, τὸ ἀπροσμάχητον κράτος, ᾔσχυνε, τῶν παρανόμων τὰς ἐπινοίας· ἤθλησε, μέχρι θανάτου ἐνδρειοφρόνως· οἷς βοήσωμεν ἐκ πόθου· χαίρετε Λαῦρε καὶ Φλῶρε ἔνδοξοι.

Μεγαλυνάριον.
Σύμφρων καὶ ὁμόψυχος ἐν παντί, ἡ τῶν αὐταδέλφων, ἀναδέδεικται ξυνωρίς, Φλῶρός τε καὶ Λαῦρος, ἐν βίῳ καὶ ἐν ἄθλοις· διὸ καὶ ἰσοτίμως ἐμεγαλύνθησαν.