Ο Άγιος Θαδδαίος ο Απόστολος

Εβραίος από την Έδεσσα ο Θαδδαίος και πολύ μορφωμένος στις  θείες Γραφές, είχε ανεβεί στην Ιερουσαλήμ για προσκύνημα την εποχή του Ιωάννου του Βαπτιστού. Όταν άκουσε το κήρυγμά του και είδε την αγγελική του ζωή, τόσο πολύ εντυπωσιάστηκε, ώστε επεδίωξε και βαπτίστηκε απ’ αυτόν. Μετά  όμως,  όταν  άκουσε  την  διδασκαλία  και είδε  τα  θαύματα του  Κυρίου  μας  Ιησού  Χριστού, τον  ακολούθησε  μέχρι  το  σωτήριο  Πάθος.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, επέστρεψε στην πατρίδα του, την  Έδεσσα. Εκεί  καθάρισε από τη λέπρα τον  τοπάρχη  Αύγαρο  και  κατόπιν τον βάπτισε  χριστιανό. Αφού  δίδαξε και  φώτισε με τον λόγο της αληθείας πολλούς και ίδρυσε πολλές εκκλησίες στις πόλεις της Συρίας, έφθασε  στην  Βηρυτό. Ο  Θαδδαίος  και  εκεί  με  τη  χάρη  του  Θεού δίδαξε το Ευαγγέλιο και βάπτισε πολλούς. Τελικά, εκεί παρέδωσε ειρηνικά  το  πνεύμά του, αφού στην ζωή του εφάρμοσε πλήρως την εντολή που έδωσε ο Κύριος στους μαθητές Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντας αυτούς εις το όνομα του Πατρός  και  του  Υιού  και  του  Αγίου  Πνεύματος». Πηγαίνετε, δηλαδή, και  κάνετε  μαθητές  σας  όλα τα  έθνη, βαπτίζοντας  αυτούς  στο  όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.          
Ο  Μ. Γαλανός, για τον Απόστολο  αυτόν  αναφέρει:  «Μερικοί  υποθέτουν, ότι  πρόκειται  για  έναν  από  τους  70  αποστόλους, που  καταγόταν  από την Έδεσσα, ήταν  όμως  Ιουδαίος.  Αλλά  βέβαιο  μπορεί  να  θεωρηθεί, ότι  ο  Απόστολος  Θαδδαίος  είναι  ο υπό το  όνομα αυτό φερόμενος μεταξύ των Δώδεκα. Ονομαζόταν δε αλλιώς και Λεββαίος και ήταν αδελφός του  Ιακώβου  του  μικρού. Σε  αυτόν  ανήκει και η επιστολή Ιούδα  στο  Ευαγγέλιο. Διότι καθ’ αυτό  Ιούδας  ονομαζόταν, τα  δε  άλλα δυο  ονόματα  ήταν  πρόσθετα, όπως  συμβαίνει  πάντοτε  στους  Ιουδαίους μέχρι και σήμερα. Ο Θαδδαίος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Μεσοποταμία, όπου  και  ἐλαβε  μαρτυρικό  θάνατο».

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Θεοῦ τοῦ ἐν σώματι, ἐπιφανέντος ἡμῖν, αὐτόπτης γενόμενος, καὶ ἱερὸς μαθητής, Θαδδαῖε Ἀπόστολε, ἔλαμψας τοὶς ἐν σκότει, τὴν σωτήριον χάριν· ὤφθης τῶν ἐν Ἐδέσσῃ, ἰατὴρ λαμπαδοῦχος· διὸ τοὺς προσιόντας σοι, σκέπε ἑκάστοτε.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἑορτὴ χαρμόσυνος, τοῦ Ἀποστόλου ἐπέστη· εὐφροσύνως σήμερον, ἐπιτελέσωμεν ταύτην· νέμει γάρ, τοῖς αὐτὸν πίστει ἀεὶ τιμῶσι, λύτρωσιν, ἁμαρτημάτων καὶ ῥῶσιν θείαν· καὶ γὰρ ἔχει παρρησίαν, ὡς θεῖος μύστης Χριστοῦ τῆς χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Αἴγλη τοῦ Σωτῆρος καταυγασθείς, τούτῳ προσπελάσας, ὦ Θαδδαῖε ὡς μαθητής· ἔνθεν ἐν Ἐδέσσῃ, ὡς ἥλιος ἐπέστης, φωτίζων καὶ στηρίζων, τοὺς προσιόντας σοι.