Μνήμη εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Ο Σ. Ευστρατιάδης, για την περίπτωση αυτή, γράφει τα εξής, στο Αγιολόγιό του: «Η της αχειροποιήτου εικόνος του Χριστού ανακομιδή  εκ της  Εδέσσης,  ένθα  εφυλάττετο μετά της επιστολής του Αυγάρου, εγένετο  επί  της  βασιλείας  Ρωμανού του Λεκαπηνού το  944 και κατετέθη  εις τον εν Βλαχέρναις ναόν της Θεοτόκου, εξ ου μετετέθη εις τον εν Φορώ ναόν της Θεοτόκου. Κατά δε το 967 Νικηφόρος ο Φωκάς μετεκόμισεν εξ Εδέσσης και την  κέραμον, εφ’ ής απετυπώθη  ωσαύτως  η εικών  του Χριστού, δια το είναι ταύτην πλησίον της αχειροποιήτου εικόνος εν Εδέσση εν τω αυτώ τόπω. Την περί της εικόνος παράδοσιν διέσωσεν ο Ιστορικός Ευσέβιος (Εκκ. Ιστ. βιβλ. Α’, κεφ. ιγ’). Η εικών απεστάλη  υπό  του  Κυρίου  προς  τον  τοπάρχην  Εδέσσης  Αύγαρον  δια του  αποστόλου  Ανανίου  μετ’ επιστολής  του  Κυρίου προς  τον  Αύγαρον εις  απάντησιν  προηγουμένης επιστολής του τοπάρχου. (ίδ. ταύτας εν τοις  Μηναίοις  και  εν  τοις  Συναξαρισταίς)».

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.      
Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν, τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας, ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν κόσμον.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τὴν θεαυγῆ, τῆς σῆς Μορφῆς ἐμφέρειαν, ζωαρχικάς, μαρμαρυγὰς ἀστράπτουσαν, ἐξ Ἐδέσσης ἐδεξάμεθα, ὥσπερ φορέα πάσης δόσεως· Σὺ γὰρ τὴν σὴν εἰκόνα μορφωσάμενος, αὐτὴν πρὸς τὸ ἀρχέτυπον ἀνήγαγες, ὁ μόνος ὑπάρχων πολυέλεος.

Μεγαλυνάριον.
Ἦκεν ἐξ Ἐδέσσης ἡ σὴ Εἰκών, ἐν τῇ βασιλίδι, κομισθεῖσα περιφανῶς, καὶ τῆς σῆς προνοίας, ἐκλάμπει τὰς ἀκτῖνας, ἡλιακὸς ὡς δίσκος, ἡμῖν Φιλάνθρωπε.