Ο Άγιος Αθηνογένης επίσκοπος Πηδαχθόης και οι Δέκα Μαθητές του

Πατρίδα του ήταν η Σεβάστεια της Καππαδοκίας. Η μόρφωσή του, η θερμή πίστη του, καθώς και η γενναία φιλανθρωπική του δράση, τον ανέδειξαν επίσκοπο Πηδαχθόης. Σαν επίσκοπος, ήταν φωτεινό πνευματικό λυχνάρι για το ποίμνιό του. Μάλιστα τόσο πολύ ήθελε να συνεχιστεί  το έργο του Ευαγγελίου, ώστε με ιδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε  ικανότατους  βοηθούς  του.

Αλλά όταν έγινε ο  διωγμός  επί  Διοκλητιανού, ο Αθηνογένης  με  δέκα μαθητές του συνελήφθη από τον ηγεμόνα  Φηλίμαρχο, και  αφού  όλοι ομολόγησαν το Χριστό αποκεφαλίσθηκαν. 
Αξίζει  δε  να αναφέρουμε,  ότι  στον  Αθηνογένη  οφείλουμε  το  γνωστό κατανυκτικό εσπερινό ύμνο,  «Φως  ιλαρόν  αγίας  δόξης,  αθανάτου Πατρός,  ουρανίου,  αγίου,  μάκαρος,  Ιησού  Χριστέ,  ελθόντες  επί  την ηλίου  δύσιν,  ιδόντες  φως  εσπερινόν,  υμνούμεν  Πατέρα  Υιόν  και  Άγιον Πνεύμα,  Θεόν. Άξιον σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν  ο διδούς  διο  ο  κόσμος σε δοξάζει». Που σημαίνει: Ιησού Χριστέ, συ που είσαι το χαρούμενο φως του Αθανάτου, Ουρανίου, Αγίου και μακαρίου Πατρός, αφού φθάσαμε στη δύση του ήλιου και  είδαμε το εσπερινό  φως, υμνούμε τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιο Πνεύμα, δηλαδή τον Τριαδικό Θεό. Είναι άξιο να σε υμνούμε σε κάθε ώρα με μελωδικές  φωνές, Υιέ  του  Θεού, εσύ  που  δίνεις  ζωή. Γι' αυτό  ο  κόσμος σε  δοξάζει.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Χρῖσμα ἅγιον, εἰσδεδεγμένος, Μάρτυς ἔνθεος, τοῦ Λόγου ὤφθης, Ἀθηνόγενες ἀθλήσας στερρότατα, καὶ ὡς θυσίαν αὐτῷ προσενήνοχας, τῶν φοιτητῶν σου δεκάδα τὴν πάνσεπτον· μεθ’ ὧν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἱεραρχήσας ἀμέμπτως τῷ Κτίσαντι, μαρτυρικὸν ὁλοκάρπωμα πέφηνας, σὺν μαθηταῖς ὁμοῦ θυόμενος, οἷα ποιμὴν σὺν ἀμνοῖς Ἀθηνόγενες· μεθ’ ὧν θείας δόξης ἐπέτυχες.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἀθηνόγενες ἱερέ· σὺ γὰρ ἀναιμάκτως, τῇ Τριάδι ἱερουργῶν, αἵματι ἰδίῳ, ἀθλητικῶς ἐτύθης, σὺν Μαθητῶν δεκάδι, τῷ σὲ δοξάσαντι.