Η Αγία Χριστίνα η Μεγαλομάρτυς

Η  Αγία  μεγαλομάρτυς  Χριστίνα, καταγόταν από  την  Τύρο  της  Συρίας.

Ήταν κόρη στρατηγού. Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ’ αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα  των  ειδώλων  και  την  διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Γι’ αυτές  της τις  πράξεις, η  Αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια  από τον  ίδιο  της  τον  πατέρα  και μετά  φυλακίστηκε. Στην  φυλακή  την  άφησαν  νηστική  για να πεθάνει  από  την πείνα. Όμως, άγγελος  Κυρίου της  πήγαινε  τροφή  και  της  θεραπεύτηκαν  όλες οι  πληγές  της.

Μετά την έριξαν στην θάλασσα, όπου έλαβε το  Άγιο  Βάπτισμα  από  τον ίδιο  τον  Χριστό  και  άγγελος  Κυρίου την έβγαλε στην στεριά. Μόλις έγινε  γνωστό  ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στην φυλακή. Την νύχτα που ακολούθησε  ο  πατέρας  της πέθανε και  την θέση του στο  αξίωμα του  στρατηγού, πήρε κάποιος ονόματι  Δίων.

Αυτός  οδήγησε  την  μάρτυρα  στο  δικαστήριο. Και  εκεί η Αγία ομολόγησε την πίστη της. Αμέσως ο Δίων οργίστηκε και διέταξε να αρχίσουν  τα βασανιστήρια. Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί  πίστευσαν  στον  Χριστό.

Μετά  το  Δίωνα ανέλαβε  κάποιος Ιουλιανός. Αυτός  έριξε  την  Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, σε ένα κλουβί  με φίδια δηλητηριώδη, τα οποία  αντί  να την δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία. Μετά της  έκοψαν  τους  μαστούς  από  όπου  χύθηκε  γάλα  αντί  για  αίμα και  της έκοψαν και την γλώσσα.          
Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία και στο τέλος με κοντάρια που την χτύπησαν παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο  του  μαρτυρίου, και  περνώντας  στην  αιώνια  ζωή.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος· ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστῖνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον  Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς.        
Φωτοειδὴς περιστερὰ άνεδείχθης, πτέρυγας ἔχουσα χρυσᾶς, καὶ εἰς ὕψος, τῶν οὐρανῶν κατέπαυσας Χριστῖνα σεμνή· ὅθεν σου τὴν ἔνδοξον, ἑορτὴν ἐκτελοῦμεν, πόθῳ προσκυνοῦντές σου, τῶν λειψάνων τὴν θήκην, ἐξ ἧς πηγάζει πᾶσιν ἀληθῶς, ἴαμα θεῖον, ψυχῆς τε καὶ σώματος.

Μεγαλυνάριον.
Κάλλει διαπρέπουσα τῆς σαρκός, τῆς ψυχῆς τὸ κάλλος, καθιέρωσας τῷ Χριστῷ· σὺ γὰρ ὦ Χριστῖνα, τὴν πλάνην ἐβδελύξω, καὶ ὑπὲρ φύσιν ἄθλων, ἤγειρας τρόπαια.