Ο Όσιος Σισώης ο Μέγας

Έλαμψε με την πνευματική του σύνεση, την ταπεινοφροσύνη, την φιλαδελφία και  το ενδιαφέρον του στο  να επιστρέψει και  έναν  μόνο αμαρτωλό.

Μεταξύ  των  ασκητών  αναδείχτηκε  ονομαστός  και  μέγας,  αθλητής της  πρώτης  γραμμής,  τύπος  εγκράτειας,  αλλά  και  ψυχή  που προσευχόταν  για  δικαίους  και  αδίκους, πλούσιους  και  φτωχούς, άρχοντες  και  ιδιώτες,  κληρικούς  και  λαϊκούς  και  γενικά για  όλο  τον κόσμο.  Στην γη  ήταν, αλλά η ζωή του  ήταν  ουράνια. Υψωμένος  πάνω από τη  σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με την χάρη του Αγίου Πνεύματος και την θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού.
Η  μνήμη  του  μένει  υπόδειγμα  σε  όσους  θέλουν  την  ασκητική  ζωή, για  να  είναι  γνήσιοι  και  πραγματικοί  ασκητές,  όχι  μόνο  με  την αντοχή  του  σώματος,  αλλά  και  με  την  πνευματική  αναγέννηση  και τη  λάμψη  της  αρετής.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλάγιος α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐκ παιδὸς γεωργήσας ζωὴν τὴν κρείττονα, τῶν κατ’ αὐτῆς ἐνεπλήσθης θεουργικῶν ἀγαθῶν, τῶν Ἀγγέλων μιμητὰ Σισώη Ὅσιε· ὅθεν ὡς ἥλιος λαμπρός, ἀπαυγάζεις τηλαυγῶς, ἐν ὥρᾳ τῆς σῆς ἐξόδου, δηλοποιῶν τὴν σὴν δόξαν, καὶ καταλάμπων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν ἀσκήσει ἄγγελος ἐν γῇ ὡράσθης, καταυγάζων Ὅσιε, τὰς διανοίας τῶν πιστῶν, θεοσημείαις ἑκάστοτε· ὅθεν σε πάντες, Σισώη γεραίρομεν.

Μεγαλυνάριον.
Νέκρωσιν Σισώη ζωοποιόν, παθῶν τῇ ἐκδύσει, ἐνδυσάμενος ὁλικῶς, νεκροὺς ὡς ἐξ ὕπνου, τῷ ἱερῷ σου λόγῳ, ἐξήγειρας νεκρώσας, τὸν παναλάστορα.