Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς

Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β’, το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες  μετά τη  γέννησή  της, η  μητέρα της  πέθανε, και  ο πατέρας της Αιδέσιος, που  ήταν  Ιερέας  των  ειδώλων, την ανέθεσε σε μία Χριστιανή γυναίκα, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε  τον  Χριστό.

Όταν  έγινε  15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι Χριστιανή. Έκπληκτος  αυτός  απ’ αυτό που άκουσε, με μίσος την διέγραψε  από  παιδί του. Το  γεγονός  αυτό, μαθεύτηκε  αμέσως  και  έτσι ο  ηγεμόνας  της  περιοχής  διέταξε  να την  συλλάβουν  και  να  την φέρουν ενώπιόν του. Αμέσως θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Την ρώτησε  ποία  είναι  και  ποὶα  είναι  η  πίστη  της  και  αυτή  του  απάντησε ότι ονομάζεται Μαρίνα και είναι Χριστιανή και ότι είναι γέννημα θρέμμα της Πισιδίας. Τότε ο ηγεμόνας προσπάθησε να την πείσει  να  αρνηθεί  την  πίστη  της. Η  Αγία  όμως  δεν  δέχτηκε.

Για το λόγο αυτό ο τύραννος πρόσταξε και την υπέβαλαν σε βασανιστήρια φρικτά και αφού  τις κατέσκισαν τις  σάρκες, την έριξαν στην  φυλακή.

Μέσα  στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος  σε  άγριο  δράκοντα, προσπάθησε  να  κάνει  την  Αγία να  φοβηθεί. Αυτή  όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας  άλλαξε  μορφή  και  έγινε  ένας  μαύρος  σκύλος  και  τότε  η Αγία  άρπαξε  ένα  σφυρί  και  χτυπώντας  τον  στο  κεφάλι  και  την  ράχη τον ταπείνωσε. Στη  συνέχεια  ο  ηγεμόνας  διέταξε  και  την  έφεραν  πάλι μπροστά του. Παρά τις πιέσεις του, η αγία παρέμεινε ακλόνητη.
έτσι υποβλήθηκε σε νέα βασανιστήρια μέχρι που αποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας  τον  στέφανο  του  μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρόν, κατεπάτησας στερρῶς, ὀφθέντα σοι Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ, τῶν ἰαμάτων τὰ χαρίσματα.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις στέμμασιν, ἐστεφανώθης Μαρίνα· αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δὲ φοινιχθεῖσα, θαύμασι, κατελαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καὶ τῆς νίκης τὰ βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς, χειρὶ τοῦ Κτίστου σου.

Μεγαλυνάριον
Τὴν λαμπάδα πάντες τὴν φαεινήν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸν ἀσύληπτον θησαυρόν, τὴν νύμφην Κυρίου, καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα, Μαρίναν τὴν ἁγίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.