Ο Άγιος Προκόπιος ο Μεγαλομάρτυρας

Ο Άγιος Προκόπιος, έζησε και μεγάλωσε τα χρόνια που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός. Ο πατέρας του, ο Χριστοφόρος, ήταν ευσεβής άνθρωπος, σε αντίθεση με την μητέρα του που πίστευε στα είδωλα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στον αυτοκράτορα, ο οποίος τον έκανε ηγεμόνα της πόλης των  Αλεξανδρέων και  του  έδωσε  εντολή  να  καταδιώκει και να βασανίζει τους Χριστιανούς.

Έτσι ο Προκόπιος ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια. Κατά την πορεία του όμως, ξαφνικά άρχισαν να πέφτουν αστραπές και βροντές και ταυτόχρονα άκουσε φωνή να τον καλεί με το όνομά του, που τον απειλούσε με θάνατο επειδή θα κατεδίωκε τους Χριστιανούς και ταυτόχρονα  και  τον Αληθινό Θεό. Μετά από αυτό το γεγονός ο Προκόπιος παρακάλεσε Εκείνον που του μιλάει να του φανερωθεί περισσότερο  για να δει  ποιος  είναι. Τότε  εμφανίστηκε  μπροστά του ένας  Σταυρός  από  κρύσταλλο  και ακούστηκε μία φωνή να του λέει: «Εγώ είμαι ο  Εσταυρωμένος Υιός του Θεού». Μετά  από  αυτό  το  θαύμα πίστευσε  και  έγινε  Χριστιανός.

Λίγο  αργότερα  επιστρέφοντας  από  νικηφόρα  αποστολή  κατά  των Σαρακηνών,  η  μητέρα  του  προσπάθησε  να  τον  πείσει  να  θυσιάσει στα  είδωλα. Κατάλαβε όμως ότι είχε γίνει Χριστιανός και τον πρόδωσε στον αυτοκράτορα. Εκείνος διέταξε τον ηγεμόνα της Καισαρείας Ούλκιο να τον ανακρίνει. Αυτός  τον χτύπησε πολύ μέχρι λιποθυμίας  και  μετά τον έκλεισε στην φυλακή. Με την χάρη του Κυρίου όμως οι πληγές επουλώθηκαν  και  απελευθερώθηκε  από  τα  δεσμά.

Στην  συνέχεια  οδηγήθηκε  στο  ναό  των  ειδώλων  όπου  με  την προσευχή  του  κατάφερε  και  συνέτριψε  τα  είδωλα. Το θαύμα αυτό  είχε ως αποτέλεσμα να πιστεύσουν σε αυτόν πολλοί, ανάμεσά τους και  η μητέρα του. Αμέσως δόθηκε εντολή να αποκεφαλιστούν όλοι όσοι είχαν πιστεύσει. Μετά  από αυτό, δόθηκε εντολή να γίνουν φρικτά βασανιστήρια στον Προκόπιο. Ο Άγιος υπέμενε με πάρα πολύ μεγάλη καρτερία όλα αυτά και μάλιστα κατάφερνε να τα ξεπερνάει με την βοήθεια του Θεού.  
Τέλος  δόθηκε  εντολή  να  τον  αποκεφαλίσουν  και  έτσι  παρέλαβε το στεφάνι  της  αιωνίου  ζωής.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀγρευθεὶς οὐρανόθεν πρὸς τὴν εὐσέβειαν, κατηκολούθησας χαίρων ὥσπερ ὁ Παῦλος Χριστῷ, τῶν Μαρτύρων καλλονὴ Μάρτυς Προκόπιε· ὅθεν δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ἀριστεύσας εὐκλεῶς, κατῄσχυνας τὸν Βελίαρ· οὗ τῆς κακίας ἀτρώτους, σῶζε τοὺς πόθῳ σε γεραίροντας.

Κοντάκιον  Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τῷ ζήλῳ Χριστοῦ, τῷ θείῳ πυρπολούμενος, καὶ τῇ τοῦ Σταυροῦ, ἰσχύϊ συμφραξάμενος, τῶν ἐχθρῶν τὸ φρύαγμα, καὶ τὸ θράσος καθεῖλες Προκόπιε, καὶ τὴν Ἐκκλησίαν ὕψωσας, τῇ πίστει προκόπτων καὶ φωτίζων ἡμᾶς.

Μεγαλυνάριον.
Κλήσει οὐρανίῳ ἀκολουθῶν, φερωνύμως Μάρτυς, καὶ προκόπτων ἀθλητικῶς, σύμμορφος ἐδείχθης, τοῦ σοὶ καθαροθέντος, Προκόπιε θεόφρον, ἀθλήσας ἄριστα.