Η Οσία Δομνίκη

Η Οσία Δομνίκη έζησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Θεοδοσίου του Μεγάλου (379 – 395 μ.Χ.), Λέοντος A’ (457 – 474 μ.Χ.) και Ζήνωνος (474 – 475 μ.Χ.). Καταγόταν από  την Καρθαγένη (Νέα Καρχηδόνα) της Ισπανίας. Κατά την θεία οικονομία πήγε στην Κωνσταντινούπολη, το 384 μ.Χ., μαζί με άλλες τέσσερις παρθένες, τη Δωροθέα, την Ευανθία, τη Νόννα και την Τιμοθέα και ύστερα από θεία αποκάλυψη βαπτίσθηκαν υπό του Πατριάρχου Νεκταρίου.      
Η Οσία Δομνίκη ακολούθησε το μοναχικό βίο και εκγύμνασε τον εαυτό της πνευματικά με σκληρούς και πολλούς κόπους. Αφού έφθασε στη θέωση και αξιώθηκε να κάνει θαύματα και να διακρίνει τα μέλλοντα, η φήμη της αρετής της έγινε γνωστή και επέσυρε την προσοχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου (408 – 450 μ.Χ.) και  της βασίλισσας, οι  οποίοι την επισκέπτονταν και  της παρεχώρησαν τον τόπο και  τα μέσα προκειμένου να ανεγείρει Μονή  αφιερωμένη  στον  Άγιο Ζαχαρία. Εκεί η Οσία Δομνίκη  έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη σε μεγάλη ηλικία.

Απολυτίκιον. Ήχος  δ’. Ταχύ  προκατάλαβε.          
Αγάπη τη κρείττονι, καταυγασθείσα τον  νουν,  ασκήσει  εξέλαμψας, ώσπερ λαμπάς φαεινή, Δομνίκα πανεύφημε· όθεν Μοναζουσών σε, οδηγόν φωτοφόρον, έδειξεν ο Δεσπότης, δια βίου  και  λόγου.  Ω  πρέσβευε  θεοφόρε, σώζεσθαι  άπαντας.

Κοντάκιον. Ήχος  α’. Χορός  Αγγελικός.      
Χορείαν ευκλεή, σεμνοτάτων παρθένων, δι’ έργων ιερών, και σοφών διδαγμάτων,  ενθέως  ωδήγησας,  προς  παστάδα  ακήρατον, ένθα  πέφηκε, ζωής  το  ξύλον   Δομνίκα·  δι’ ού  ζώωσον,  την  νεκρωθείσαν  ψυχήν  μου,  Οσία θεόληπτε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  ω  Δομνίκα  πανευκλεής·  συ  γαρ  τον  Δεσπότην,  αγαπήσασα  εκ ψυχής,  ίχνεσι  τοις  τούτου,  ώσπερ  αμνάς  τιμία,  αμέμπτως  επορεύθης· διo δεδόξασαι.