Ο Άγιος Βλαδίμηρος ο Ιερομάρτυρας Μητροπολίτης Κιέβου

Ο Άγιος Βλαδίμηρος γεννήθηκε την 1^η Ιανουαρίου 1848 στο  χωριό  Μάλιε Μορόσκι της επαρχίας του Ταμπώφ της Ρωσίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Βασίλειος Νικηφόροβιτς Μπογκογιαβλένσκυ. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο εκκλησιαστικό σχολείο και έπειτα σπούδασε στη θεολογική  σχολή  του  Κιέβου. Όταν το  1874  αποπεράτωσε τις  σπουδές του, διορίσθηκε ως καθηγητής στην εκκλησιαστική  σχολή  του  Ταμπώφ, όπου  και  νυμφεύθηκε.

Από  μικρό παιδί είχε κλήση προς την ιεροσύνη. Έτσι, το έτος 1882, χειροτονείται πρεσβύτερος και τοποθετείται στο ναό του Κοζλώφ. Η πρώτη δοκιμασία δεν άργησε να έλθει. Στην αρχή  της ιερατικής του διακονίας, μαζί  με τον  σταυρό  της ιεροσύνης, σηκώνει  και  τον  σταυρό της χηρείας. Το 1886 απεβίωσε η πρεσβυτέρα σύζυγός του και λίγο αργότερα  το  μονάκριβο παιδί του.

Η υπομονή  του  Αγίου ήταν όμοια με αυτή  του  πολύπαθου  Ιώβ. Φεύγει πλέον από τον κόσμο  και  ακολουθεί  τη  μοναχική  οδό. Εγκαταβιώνει  σε μονή  του  Κοζλώφ  και  στις  6 Φεβρουαρίου  1886  κείρεται  μοναχός  με το  όνομα Βλαδίμηρος. Το έτος 1888 εκλέγεται Επίσκοπος της πόλεως Σταρορούσκϊυ  και  καλείται  να  διακονήσει το λαό του Θεού. Αφιερώνεται ολόψυχα στο πολύπαθο και ταλαιπωρημένο ποίμνιό του. Όλοι  αναγνώριζαν στο πρόσωπό του τον αληθινό ποιμένα και  πατέρα και  του  φιλανθρώπου  Χριστού  τον  γνησιότατο  μιμητή.

Στις 19 Ιανουαρίου 1891 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Σαμάρα, το 1892 Αρχιεπίσκοπος Καρτάλιν και Καχεζίας και στις 21 Φεβρουαρίου 1898 Μητροπολίτης Μόσχας. Το ποιμαντικό, φιλανθρωπικό  και  κοινωνικό του έργο  είναι  τεράστιο. Διακόπτεται, όμως  και  πάλι, όταν  εκλέγεται, στις 23 Νοεμβρίου 1912, Μητροπολίτης της Αγίας Πετρουπόλεως. Το 1915 η Εκκλησία  του  αναθέτει  τα  καθήκοντα  του  Μητροπολίτη  Κιέβου.

Σε κάθε τόπο που διακονούσε ο Άγιος Βλαδίμηρος άφηνε τα ίχνη της αγιότητάς του. Κυριολεκτικά δαπανούσε τον εαυτό του για την σωτηρία των ανθρώπων. Τα χρόνια ήταν δύσκολα. Το επαναστατικό κίνημα άρχισε να φουντώνει. Ο Άγιος προβλέποντας τα μέλλοντα, μιλώντας προς τους σπουδαστές του εκκλησιαστικού σεμιναρίου της Μόσχας, έλεγε: «Ίσως να πιστεύετε  ότι  ο  Πνευματικός άρτος που δίδει η Εκκλησία  στον  κόσμο  έχει  γίνει πολύ σκληρός, για να φαγωθεί από τους  ανθρώπους. Θα  έπρεπε να αναρωτηθούμε για το ποιοί εμείς είμαστε και  τι κάνουμε γισ τους πτωχούς ἀδελφούς μας. Οι  αδελφοί μας πεινάνε. Είναι  στο  σκοτάδι. Και  εμείς  οφείλουμε  να  εργασθούμε, για να φωτίσουμε την ζωή τους με το φως του Χριστού, την πίστη, την ελπίδα».

Τα γεγονότα της  Οκτωβριανής επαναστάσεως (1917) αποτέλεσαν, για τους κατοίκους του Κιέβου, την αφορμή  για να επιχειρήσουν την ανεξαρτησία τους. Το  Ουκρανικό  συμβούλιο  πίεσε  τον  Άγιο  να  προβεί σε  εκκλησιαστική  αυτονομία. Εκείνος  δεν  το έπραξε και τον εκθρόνισαν. Έτσι κατέφυγε στη μονή των Σπηλαίων. Δεν θέλησε να υποχωρήσει παρά τις απειλές.       
Τα γεγονότα της επαναστάσεως των Μπολσεβίκων δεν άφησαν ανεπηρέαστο  το Κίεβο, το οποίο καταλήφθηκε από  τον επαναστατικό στρατό. Στις 23 Ιανουαρίου 1918 οι επαναστάτες έφθασαν στη μονή  των Σπηλαίων. Τον συνέλαβαν και  τον εκτέλεσαν. Το μόνο  που  ζήτησε, πριν τον  εκτελέσουν, ήταν  να  του  χαρίσουν  λίγη  ώρα, για  να  προσευχηθεί.