Ὁμιλία στὴν Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα

«Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος  ἐν σκότει  εἶδε  φῶς  μέγα»

            Σήμερα, ἀδελφοί  μου, ποὺ  ἀποδίδουμε  κατὰ  τοὺς  λόγους  τῆς   ἁγίας  μας Ἐκκλησίας  τὴν  ἑορτὴ  τῶν  Ἐπιφανίων  ἤ  Φώτων βλέπουμε  μὲ  τὰ   μάτια  τῆς  ψυχῆς  μας  τὸ   πνευματικὸ φῶς  τοῦ Χριστοῦ, τὸ  ὁποῖο  ἀνέτειλε  μέσα  στὰ  νερὰ  τοῦ  Ἰορδάνη ποταμοῦ. 

            Ὅλοι μας  ἄλλωστε  ἀγαποῦμε καὶ  ποθοῦμε τὸ  φῶς, καὶ  ὅπως  ὁ γερμανὸς φιλόσοφος  Γκαῖτε  φώναζε  «φῶς, περισσότερο  φῶς», ἔτσι  καὶ  ὅλοι  οἱ  ὑπόλοιποι  καὶ  λογικοὶ  ἄνθρωποι  δὲν  ἀγαποῦν τὸ   σκοτάδι, ὅπως  οἱ τυφλοπόντικες, ἀλλὰ  ποθοῦν  νὰ  βαδίζουν  στὸ φῶς  τῆς  ἡμέρας.

            Ὑπάρχει    ὅμως τεράστια  διαφορὰ ἀνάμεσα  στὸ  φυσικὸ αὐτὸ    φῶς  ἀπὸ τὸ  πνευματικὸ   φῶς, τὸ  ὁποῖο  ἀπορρέει ἀπὸ   τὴ  διδασκαλία  τοῦ  Κυρίου  μας. Τὸ   φῶς  τοῦ κηρύγματος  τοῦ  Χριστοῦ  ἀνέτειλε  μετὰ  ἀπὸ  τὸ   μαρτύριο τοῦ  προφήτου, προδρόμου  καὶ βαπτιστοῦ τοῦ  Κυρίου.

Τὸ  φῶς  τοῦ  κηρύγματος  τοῦ  Χριστοῦ, τὸ  ὁποῖο  ξεκίνησε ἀπὸ  τὴν Καπερναοὺμ τὴν  παραθαλασσία  ἦταν  ἀκριβῶς  τὸ  ἴδιο  μὲ  τὸ  κήρυγμα   τοῦ   ἁγίου  Ἰωάννη, προφήτου,    Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ τοῦ  Κυρίου∙  ἦταν  τὸ κήρυγμα  ποὺ  ζητοῦσε: «μετανοεῖτε, ἤγγικε  γὰρ  ἡ βασιλεία  τῶν  οὐρανῶν». Ὁ  προφήτης  καὶ πρόδρομος, ἄλλωστε,    ἔλεγε  ἄφοβα  καὶ  πρὸς  αὐτὸν ἀκόμα τὸν  αἱμοδιψή  Ἡρώδη: «οὐκ ἔξεστί  σοι ἔχειν τὴν  γυναίκα  τοῦ  ἀδελφοῦ  σου».

Καὶ  ἐνῶ  ὁ ἀσκητὴς Ἰωάννης  ζοῦσε  στὸ  φῶς  τῆς  πίστεως  ὁ   Ἡρώδης  ἐκυλίετο  μέσα  στὸ  σκοτάδι  τῆς   ἁμαρτίας.  Ζοῦσε  μέσα  στὰ  πάθη  τῆς  ἁμαρτίας, ὅπως  ἄλλωστε  ζοῦσαν καὶ ὅλοι  οἱ  ἐθνικοὶ  καὶ  εἰδωλολατρικοὶ  λαοί.     

Ἄρχισε  τὸ  κήρυγμα τοῦ  Χριστοῦ  ἀπὸ  τὴν  Γαλιλαία, διότι  οἱ κάτοικοι  τῆς  πόλεως  αὐτῆς  συναναστρέφονταν  καὶ  πολλοὶ  ἐθνικοὶ  λαοί.  «Γαλιλαία   τῶν  ἐθνῶν, ὁ λαὸς   ὁ καθήμενος  ἐν  σκότει  εἶδε  φῶς  μέγα», λέει ὁ προφήτης  Ἡσαΐας. 

Ποιὸ  εἶναι ὅμως  αὐτὸ  ποὺ εἶδαν ὅλοι  οἱ  Ἰουδαῖοι;  Αὐτὸ  τὸ  φῶς  δὲν  εἶναι ἄλλο, ὅπως  λέγαμε  καὶ νωρίτερα, ἀπὸ  τὸ  φῶς  τοῦ  Χριστοῦ, τὸ   ὁποῖο  εἶναι φῶς  μέγα. Ἐξάλλου, κατὰ  τὸν   πρεσβύτη Συμεών,  τὸ  φῶς  αὐτὸ  εἶναι  εἰς  ἀποκάλυψιν   τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στὰ  εἰδωλολατρικὰ  ἔθνη. Τὸ  Φῶς  τοῦ Χριστοῦ εἶναι  τὸ  φῶς  τοῦ  κόσμου ποὺ ὁδηγεῖ  ὅλους μας  στὴν ὀδὸ  τῆς  ἀλήθειας. Εἶναι  τὸ  ἄκτιστο  φῶς  ποὺ ἔβλεπαν οἱ  ἅγιοι  ἀπόστολοι στὸ  ὄρος  Θαβώρ, ἀλλὰ  καὶ  βλέπουν οἱ σημερινοὶ μυστικοὶ πατέρες. Ὡς  φῶς,  λοιπόν, ὁ Χριστὸς  ἔλμψε  στὸ κόσμο  μας  μὲ  τὴ   Θεία  Του διδασκαλία  καὶ τὰ   πάμπολλα  θαύματά Του.  Τὸ  φῶς  αὐτὸ   τοῦ    Χριστοῦ,  ἄλλωστε, «φωτίζει πάντα  ἄνθρωπον ἐρχόμενον  εἰς  τὸν  κόσμον».  

Γιατὶ   εἶναι ὅμως  ὁ Χριστός;   Πρῶτα  πρῶτα ἐπειδὴ εἶναι ὁ  μόνος  ὁ ὁποῖος  μᾶς  ἀπαντᾶ  στὸ  μεγάλο ὑπαρξιακὸ  ἐρώτημα  «ἀπὸ  ποῦ ἔρχομαι». Πολλοὶ ἀπὸ  τοὺς  ἀνθρώπους  οἱ  ὁποῖοι  εἶναι ἄθεοι  καὶ ἄπιστοι  τοῦ  Θεοῦ μας  ἰσχυρίζονται  ὅτι  ὁ ἄνθρωπος  εἶναι δημιούργημα  τῆς  τύχης. Δὲν  μᾶς  λένε  ὅμως  οἱ ἄνθρωποι  αὐτοὶ  τὴν  ἀλήθεια∙ ὁ  Χριστὸς  μᾶς  φωτίζει   περὶ  αὐτοῦ. Καὶ  μᾶς  λέει  πὼς  ὁ ἄνθρωπος  εἶναι  τὸ  τελειότερο  δημιούργημα τοῦ Θεοῦ,  καὶ  τῆς  ἀγάπης  τοῦ  Θεοῦ μας.  Γι’ αὐτὸ καὶ  ὁ Χριστός, ἄλλωστε, μᾶς  ἔχει  κάνει  παιδιά Του ἠγαπημένα.    

Ὁ Χριστὸς  ἐπίσης  μᾶς ἀπαντᾶ  καὶ  σ’ἕνα ἄλλο ἐρώτημα  περὶ τοῦ πῶς  πρέπει νὰ  πορευόμαστε  στὸ κόσμο αὐτό.  Ὁ Χριστὸς  ἦρθε  στὸ κόσμο  μας  γιὰ  νὰ  μᾶς  κάνει  υἱοὺς  φωτός. Γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς  Ἰωάννης:   «Οὕτω  γὰρ   ἠγάπησεν  ὁ Θεὸς  τὸν   κόσμον, ἵνα  πᾶς  ὁ πιστεύων  εἰς  αὐτὸν (τὸν  Χριστόν) μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ  ζωὴν αἰώνιον». (Ἰω. 3,16)  Καὶ ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς  μᾶς  ἔδειξε  τὴν  ἀγάπη Του μὲ τὴ   Θεία Του διδασκαλία  καὶ  τὰ   θαύματά του, ἀλλὰ  καὶ  μὲ  τὴν  σταυρικὴ  καὶ  ἑκούσια  Θυσία  Του    ὀφείλουμε   νὰ   τὸν  ἀγαποῦμε,  νὰ  τὸν  πιστεύουμε  καὶ  νὰ  τὸν  ἀκολουθοῦμε.   Ἡ ἀγάπη  τοῦ Χριστοῦ πρὸς  τὸν  ἄνθρωπο  φαίνεται καὶ  ἀπὸ  τὸ   ὅτι  δὲν  μᾶς  ἔπλασε  γιὰ  νὰ  πεθαίνουμε  ἀλλὰ  γιὰ  νὰ  ζοῦμε  αἰωνίως. Ἡ ἁμαρτία  μας  ἔφερε  στὸν κόσμο  τὸ   θάνατο.  Λέει  ὁ ἀπόστολος  Παῦλος, ἄλλωστε,  πὼς   «τὰ  ὀψώνια (τὰ  ἀποτελέσματα  τῆς  ἁμαρτίας)  ὀδήγησαν τὸν  ἄνθρωπο  στὸ θάνατο». (Ρωμ. 6,23)

Φῶς  εἶναι  ὁ Χριστὸς  ἐπειδὴ  μᾶς  ἀπαντᾶ  στὸ  ἐρώτημα  «τὶ   ὑπάρχει  μετὰ  τὸ   φτυάρι  τοῦ νεκροθάπτη».  Ὅπως μᾶς  λέει  καὶ  ὁ ἀπ. Παῦλος,   κηρύττοντάς  μας  τὸ  Εὐαγγέλιο  τοῦ Χριστοῦ: στὸ  κόσμο   αὐτὸ  τὸ  μάταιο  δὲν  ἔχουμε  μόνιμη κατοικία, διότι  δὲν  εἴμαστε ἐδῶ  πολίτες, ἀλλὰ  ὁδίτες.  «Ἡμῶν  γὰρ  τὸ  πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς  ὑπάρχει». (Φιλ. 3,20)  Δὲν τελειώνει ἑπομένως  ἐδῶ  ἡ ζωή μας,  ἀλλὰ  συνεχίζεται καὶ  μετὰ  τὸ  φυσικὸ θάνατό μας.

Ὅμως, ἄν καὶ  τὸ  φῶς   τοῦ Χριστοῦ  «ἐλήλυθεν   εἰς  τὸν  κόσμον»  ἠγάπησαν  οἱ ἄνθρωποι «τὸ  σκότος  μᾶλλον ἤ τὸ   φῶς∙  ἦν γὰρ  πονηρὰ  αὐτῶν  τὰ  ἔργα» (Ἰω. 3,19)  Οἱ  ἄνθρωποι δηλαδὴ  οἱ  ὁποῖοι ἀγαποῦν  νὰ  ζοῦν μέσα  στὸ  σκοτάδι  τῆς  ἁμαρτίας  δὲν  ἀποδέχωνται  τὸ  φῶς  τοῦ  Χριστοῦ. Καὶ  δὲν δέχωνται  τὸ  φῶς  αὐτό, σύμφωνα  πάντα  μὲ  τὸν  ἅγιο  Ἰωάννη  τὸ  Θεολόγο, ἐπειδὴ  δὲν  ἐπιθυμοῦν  τὸν  ἔλεγχο  ὑπὸ  τοῦ φωτὸς  τοῦ  Εὐαγγελίου  τῆς   ἁμαρτωλῆς  ζωῆς  τους.  Ποτὲ  ὅμως οἱ   χριστιανοὶ    δὲν πρέπει  νὰ  εἶναι  δοῦλοι τῆς  ἁμαρτίας, ἀλλὰ  ἐλεύθεροι   Χριστοῦ.  Διότι  αὐτὴ  ἡ ζωὴ  τῆς  φιληδονίας, φιλοσαρκίας καὶ  τῆς  ἀγάπης  ὅλων  τῶν  ἄλλων σατανικῶν παθῶν  μᾶς  κάνει  ξένους  τοῦ  Χριστοῦ.

Τί πρέπει  ἑπομένως  νὰ  κάνουμε τοὐλάχιστον  ἐμεῖς  οἱ  χριστιανοὶ  γιὰ  νὰ  ἀποδείξουμε  τὴν  ἀγάπη  μας  πρὸς  τὸ  Χριστὸ  ποὺ  μᾶς  ἔδωσε  τὸ  φῶς  τῆς  Θείας  Του  διδασκαλίας;  Κατ’ ἀρχὰς  πρέπει νὰ  πιστέψουμε ἀκραδάντως  στὸ   Χριστό, καὶ  ν’ ἀκολουθήσουμε ἀκολούθως   τὴν  ὁδὸ  τοῦ  φωτός  του  στὴ    ζωή μας. Νὰ  διδάξουμε τὸ  Εὐαγγέλιο τοῦ  Χριστοῦ  στὰ  παιδιά μας καὶ οἱ  παπποῦδες  καὶ  γιαγιάδες  νὰ  φροντίσουν νὰ  μεταδώσουν πρὸς   τὰ  ἐγγόνια  τους  τὶς  εὐαγγελικὲς  ἀρχές. Καὶ  ὅλοι ἐμεῖς,  κληρικοὶ  ὄλων  τῶν  βαθμίδων  νὰ  γαλουχήσουμε τοὺς  νέους  μας  «ἐν  παιδείᾳ  καὶ  νουθεσίᾳ   Κυρίου».  

     Ἀδελφοί  μου!  Εὔχομε  νὰ  άκολουθοῦμε  ὅλοι μας  τὸ  φῶς  αὐτὸ  τοῦ  Χριστοῦ  ποὺ ἦρθε γιὰ  νὰ  ζοῦμε  ὅλοι μας  μιὰ  ζωὴ ὅπως  τὴν  θέλει  ὁ Χριστὸς  καὶ  ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία. Εὔχομε  νὰ  ἀκολουθοῦμε πάντοτε τὸ  Χριστὸ  ὡς   πιστοὶ  ὑπηρέτες  Του. Εἴμαστε ἄλλωστε  βαπτισμένα μέλη  τῆς   Ἐκκλησίας  τοῦ  Χριστοῦ  καὶ πεθάναμε  μαζὶ μὲ  τὸν  Χριστό, ὅπως  καὶ  συναναστηθήκαμε  μαζί του κατὰ  τὸ  βάπτισμά  μας.    Γι’ αὐτό,  ἄς  μὴ  διώχνουμε μὲ  τὴν  ἁμαρτωλὴ ζωή μας  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα  ποὺ  λάβαμε  κατὰ  τὸ   βάπτισμά μας.  Οὕτως  ὥστε  καὶ  διὰ  πρεσβειῶν καὶ  τῶν    ἁγίων ὁσιομαρτύρων  τῶν  ἐν Σινᾶ  καὶ  Ραϊθώ,  ποὺ  ἑορτάζουμε  σήμερα   νὰ  κερδίσουμε κι ἐμεῖς  τὴν  βασιλεία  τῶν  οὐρανῶν. Ἀμήν!