Ο Άγιος Βαρλαάμ

Ο   Μέγας  Βασίλειος  και  ο  Ιερός  Χρυσόστομος,  θεώρησαν  χρέος  τους να ασχοληθούν  στο  δίκαιο  εγκώμιο  του  ιερού  αυτού  αθλητή  της  πίστης.

Παρά  τα βαθιά γεράματά του, όταν τον έφεραν μπροστά στον έπαρχο  Αντιοχείας,  τον αντιμετώπισε με θαυμαστή ευψυχία. Έτσι τον μαστίγωσαν με νεύρα βοδιού  και  του ξερίζωσαν τα νύχια. Επειδή  όμως δεν υποχωρούσε άναψαν κάρβουνα και ετοιμάστηκαν να βάλουν τα χέρια του επάνω σ’ αυτά. Αλλά  εκείνος τους πρόλαβε. Βάδισε  μόνος  του  και  έβαλε  το  δεξί του χέρι στην φωτιά. Και  ενώ καίγονταν οι σάρκες  και τα κόκαλά του, ο  γέροντας Βαρλαάμ, υμνούσε  και  ευλογούσε  τον  Κύριο.
Μετά  από λίγο  παρέδιδε και  την τελευταία του πνοή, αλλά  κράτησε  και  αμετακίνητη την  πίστη  του  (304 μ.Χ.).

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.    
Νεανικήν  ενδεδυμένος  ανδρείαν, μαρτυρικήν εν πολιά καρτερίαν, συ ενεδείξω  ένδοξε δοξάσας τον Χριστόν· τούτω  δε  προσήγαγες,  δεξιά  κεκαυμένη, ως  θυσίαν  άμωμον, την αγίαν ψυχήν σου. Μεγαλομάρτυς πρέσβευε αεί, πάσι δοθήναι, Βαρλαάμ συγχώρησιν.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Γηραιώ εν σώματι, τον παλαιόν εν κακία, κρατεροίς παλαίσμασι, καταβαλών Αθλοφόρε, ήνεγκας, καθάπερ άσαρκος  τας  στρεβλώσεις,  έφερες,  την  της  χειρός  σου καύσιν  ανδρείως· δια  τούτό  σε  ο  Λόγος,  στεφάνω  δόξης,  Βαρλαάμ  έστεψε.

Μεγαλυνάριον.
Δρόσον ουρανίου αναψυχής, γραφικώς σταλάζει, Εκκλησία τη ευαγεί, Βαρλαάμ θεόφρον,  η  κεκαυμένη  χείρ  σου,  Κυρίω  αιρομένη, υπέρ  των  δούλων  σου.