Ο Άγιος Κλήμης ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Ρώμης

Ήταν  Ρωμαίος  αριστοκράτης από βασιλικό γένος, γιος του Φαύστου και  της Ματθιδίας.  Ο  Κλήμης  σπούδασε  όλες τις επιστήμες της ελληνικής παιδείας, αντάμωσε τον Απόστολο Πέτρο και  διδάχθηκε  απ’ αυτόν  την  αληθινή  πίστη  και θεογνωσία, οπότε έγινε θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου και  συνέγραψε  αρκετά συγγράμματα.

Ο  Κλήμης  υπήρξε  τρίτος  επίσκοπος  Ρώμης, αφού  διαδέχθηκε  τον  Ανέγκλητο, περίπου  το  έτος  92  μ.Χ.  Ποίμανε  με  υπέρμετρο  ζήλο  την  Εκκλησία  της  Ρώμης,  στα  βαρεία  εκείνα  χρόνια  των  διωγμών. Συνελήφθη από  το  Δομετιανό  και εξορίστηκε  σε  πόλη  έρημο  κοντά  στη  Χερσώνα.

Εκεί,  έδεσαν  στο  λαιμό  του  μια  σιδερένεια  άγκυρα  και  τον  έριξαν  στην  θάλασσα, όπου παρέδωσε την αγία ψυχή του (101 μ.Χ).           
Αξίζει, όμως, να σημειώσουμε ότι ο Κλήμης δεν υπήρξε μόνο σοφός κατά  την γραμματική  μόρφωση,  αλλά  ανήκε  σ’  αυτούς  που  ο  Θείος Παύλος  ονομάζει «σοφούς  εις  το  αγαθόν,  ακεραίους  δε εις το  κακόν».  Συνετούς,  δηλαδή,  όταν  κάνουν  το  καλό,  και  συγχρόνως  αμέτοχους  από  κάθε  κακό.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.       
Της θείας γνώσεως, εύσημοι σάλπιγγες, και  των της πίστεως, θεσμών εκφάντορες, Ιερομάρτυρες  Χριστού,  εδείχθητε τοις  εν  κόσμω,  Κλήμη  παναοίδιμε,  της  ζωής κλήμα εύκαρπον, και  Πέτρε θεόσοφε, ευσεβών πέτρα  άρρηκτε·  διο  ως  των  αρρήτων επόπται,  ρύσασθε  πάσης  ημάς  βλάβης.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Εκκλησίας  άσειστοι  και  θείοι  πύργοι, ευσεβείας  ένθεοι,  στύλοι  ως  όντως  κραταιοί, Κλήμη  συν  Πέτρω  πανεύφημοι,  υμών  πρεσβείαις,  φρουρήσατε  άπαντας.

Μεγαλυνάριον.
Κλήμα  αφθαρσίας  πανευθαλές,  ο  Κλήμης  εδείχθη, οίνον  στάζον τον μυστικόν, πέτρα  Εκκλησίας,  ο  Πέτρος  δε  ωράθη·  διο  τας  αριστείας,  τούτων  υμνήσωμεν.