Οι Άγιοι Νίκανδρος και Ερμαίος

Άγιοι Νίκανδρος και Ερμαίος ήταν μαθητές του Αποστόλου Τίτου, του τόσο αγαπητού  συνεργάτη  του  Αποστόλου  Παύλου.

Κήρυτταν  το  Ευαγγέλιο  με  περίσσιο  ζήλο  και  αφοσίωση. Με το  κήρυγμά  τους πολλοί  ειδωλολάτρες  πίστεψαν την μία αληθινή πίστη του  Ιησού  Χριστού.  Για  τον λόγο  αυτό  καταγγέλθηκαν  στον  άρχοντα  της  πόλης,   τον  Λιβάνιο. Παρουσιάστηκαν υπό  της βίας μπροστά του και διακήρυξαν την αλήθεια του Ευαγγελίου.

Ο  Λιβάνιος  εξοργισμένος  διέταξε  τον  βασανισμό  τους. Συγκεκριμένα  διέταξε  να τους ξεσκίσουν τις σάρκες τους, όμως με την βοήθεια της Θείας Χάρης οι Άγιοι θεραπεύτηκαν. Το θαύμα αυτό  αντί  να συνετίσει τον άρχοντα, τον θύμωσε περισσότερο. Έτσι  διέταξε  το  βασανισμό  τους με πυρά και  τον  ενταφιασμό  τους καθώς ήταν ζωντανοί ακόμα.          
Με  αυτό  το  μαρτυρικό   τρόπο  παρέδωσαν  το  πνεύμα  τους  στον  Κύριο.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Γνώσιν ένθεον, καρποφόρησας, ως ομότροπος, των Αποστόλων, εν ιερεύσι πιστός εχρημάτισας· και μαρτυρίου τοις σκάμμασι Νίκανδρε, συγκοινωνόν τον Ερμαίον εκέκτησο· μεθ’ ού  πρέσβευε,  Κυρίω  τω  σε  δοξάσαντι,  δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Των ψυχών την άρουραν, γεηπονούντες τω λόγω, μυστικώς ηνέγκατε, Χριστώ αθλήσεως  στάχυν· Τίτω  γαρ, τω θεηγόρω  μεθητευθέντες,  ώφθητε,  διδασκαλίας  θεία πυξία,  Νίκανδρε  Ιερομάρτυς,  συν  τω  Ερμαίω  λαμπρώς  αθλήσαντες.

Μεγαλυνάριον.
Χάριν ειληφότες την θεουργόν, ταις χερσί  του  Τίτου, τον της χάριτος  φωτισμόν, τοις εσκοτισμένοις,  πυρσεύετε  τω  λόγω,  Νίκανδρε  και  Ερμαίε,  Ιερομάρτυρες.