Ο Άγιος Ειρήναρχος

Ο  Άγιος  Ειρήναρχος έζησε την εποχή  του  βασιλιά  Διοκλητιανού  και  καταγόταν  από την  Σεβάστεια.

Γεννήθηκε  σε οικογένεια ειδωλολατρών και είχε μάθει να αισθάνεται μάλλον απέχθεια  προς  τους  χριστιανούς.  Υπηρετούσε  τους  βασανιστές των χριστιανών στους  διωγμούς  των.

Όμως  η  συχνή  προσέγγιση  που  είχε  με  τους  μάρτυρες του Χριστού, φώτισε σταδιακά  τον Ειρήναρχο. Έβλεπε τους ηρωικούς μάρτυρες πράους  αλλά  ταυτόχρονα δυνατούς  και  ακλόνητους  εις  την  πίστη τους, τις  γυναίκες  να  υπομένουν  τα  φρικτά βασανιστήρια  με  καρτερικότητα  και  αυταπάρνηση  και  τους  θαύμαζε για το μεγαλείο τους. Η  βαθμιαία αυτή  μεταβολή  στην  ψυχή  του  Ειρηνάρχου  κατέληξε στην ομολογία του στον Χριστό.       
Η  ομολογία  αυτή  του  στοίχισε το θάνατο, τον οποίο  βρήκε  δια  αποκεφαλισμού  και τον  οποίο  υπέστη  με  πλήρη  αγαλλίαση.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ειρήνης τον πρύτανιν, ομολογήσας πιστώς, της πλάνης τον τάραχον, κατέλιπες νουνεχώς, θεόφρον Ειρήναρχε· όθεν δι’ ύδατός τε, και πυρός ως διήλθες, έβης τροπαιοφόρος,  προς  ουράνιον  λήξιν,  ειρήνην  και  σωτηρίαν,  πάσιν  αιτούμενος.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Ως απαρχάς της φύσεως.          
Ως στρατιώτης άριστος, του της ειρήνης άρχοντος, του σκότους Μάρτυς καθείλες τον άρχοντα, τη καρτερά ενστάσει σου· και ταις σαις ικεσίαις, εν ειρήνη φυλάττοις Ειρήναρχε, τους  πίστει  ευφημούντας,  τα θεία  σου  κατορθώματα.

Μεγαλυνάριον.
Της  ειρηνοδώρου  μαρμαρυγής,  Ειρήναρχε  μάκαρ, εισδεξάμενος την αυγήν, υιός φωτός  ώφθης,  περιφανώς  αθλήσας·  διο  ταις  σαις  πρεσβείαις,  ημάς  διάσωζε.