Οι Άγιοι Ακίνδυνος, Αφθόνιος, Πηγάσιος, Ελπιδοφόρος (ή Ελπιδηφόρος) και Ανεμπόδιστος

Ήταν  αξιωματούχοι  του  Πέρσου  βασιλιά  Σαπώρ  του  Β’.  Επειδή,  όμως,  ομολόγησαν ότι είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και μαστιγώθηκαν σκληρά. Έπειτα, τους έριξαν στις φλόγες μιας μεγάλης φωτιάς. Αλλά οι θερμές δεήσεις τους προς τον Θεό προκάλεσαν  φοβερή  θύελλα  με  βροχή,  που  έσβησε  την φωτιά. Αυτό  προκάλεσε φόβο  στους  Πέρσες,  και  τον  ίδιο  το  Σαπώρ, με αποτέλεσμα  να  αναβάλει, τον θάνατο  των  γενναίων  χριστιανών.

Αλλά  μετά  μερικές μέρες, τους έφερε και πάλι στο κριτήριο. Αφού είδε ότι δεν μπορούσε  να  αλλάξει  το  χριστιανικό τους φρόνημα, αποκεφάλισε πρώτο τον Αφθόνιο.  Έπειτα,  απευθυνόμενος  στον  Ελπιδοφόρο,  του  είπε  να  φανεί  λογικός, σαν  εγγράμματος που  ήταν  και  μπορούσε  να  διακρίνει  το  ψέμα  από  την  αλήθεια. Ο  Ελπιδοφόρος  του  αποκρίθηκε  ότι γι’ αυτό  ακριβώς  πιστεύει  στον Χριστό, διότι Αυτός  είναι  «η οδός και η  αλήθεια και  η  ζωή». Δηλαδή  ο  σωστός  δρόμος,  που  οδηγεί στην απόλυτη αλήθεια και  στην πραγματική και πηγαία ζωή, που αξίζει κανείς να πεθάνει  γι’ αυτή.

Η  απάντηση  του  Ελπιδοφόρου  εξαγρίωσε τον Σαπώρ και  αμέσως  τον  αποκεφάλισε. Οι  θυσίες αυτές  ενθάρρυναν ακόμα περισσότερο τους υπολοίπους, και έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους. Τότε ο Σαπώρ διέταξε να τους ρίξουν μέσα σε αναμμένο καμίνι.
Έτσι, μαρτυρικά και ένδοξα, παρέδωσαν όλοι την μακαρία ψυχή τους στο ζωοδότη Χριστό.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ακίνδυνον μέλψωμεν, συν Αφθονίω ομού, κλεινόν Ανεμπόδιστον, Ελπιδηφόρον στερρόν,  Πηγάσιον ένδοξον· ούτοι  γαρ  ακινδύνως,  εξ  αφθόνου  κρατήρος,  πηγάζουσι τοις  ελπίδι, αρραγεί  προσιούσι,  χαρίτων  ανεμποδίστων, κρήνην  θεόβρυτον.

Κοντάκιον. Ἠχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.

Ως  άστρα  απλανή, του Ηλίου  της  δόξης,  ανέλαμψαν εν γη, οι  Χριστού  στρατιώται, τον ζόφον διώκοντες, των παθών και  πηγάζοντες, χάριν άφθονον, ανεμποδίστως τοις πάσι,  και  ακίνδυνον,  την  σωτηρίαν  δορούνται,  ελπίδι  της  πίστεως.

Μεγαλυνάριον.
Όμιλος πεντάριθμος Αθλητών, διηγωνισμένων, εν Κυρίω μαρτυρικώς, πρόκειται  εις αίνον·  αυτοίς  ούν εκβοώμεν·  χαίρετε  Αθλοφόροι,  Χριστού  πανθαύμαστοι.