Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός ο Νεοκαισαρείας

Γεννήθηκε περίπου το  210 με 215 μ.Χ. Οι  γονείς του ήταν ειδωλολάτρες  και  είχαν μεγάλη κοινωνική  θέση στη Νεοκαισάρεια του  Πόντου. Μετά την στοιχειώδη εκπαίδευσή  του,  ο Γρηγόριος μαζί  με τον  αδελφό  του  Αθηνόδωρο  πήγαν  στη  Βηρυτό  για  να  σπουδάσουν  νομικά.

Ο  Θεός  όμως  είχε άλλα  σχέδια  για  το  Γρηγόριο.  Όταν  περνούσε από την Καισαρεία, άκουσε το δεινό  ερμηνευτή των Γραφών,  Ωριγένη.  Ο  Γρηγόριος  τόσο  πολύ  ενθουσιάστηκε  μαζί του, ώστε άφησε τα νομικά και  διετέλεσε επί χρόνια μαθητής  του.

Κατόπιν πήγε στην Αλεξάνδρεια,  και  από  εκεί  επέστρεψε στη  Νεοκαισάρεια  με πλήρη θεολογική  μόρφωση  και  άγιο  ζήλο.  Τότε  ο  Μητροπολίτης  Αμασείας Φαίδημος  διέκρινε  τα  χαρίσματά  του  και  τον  έκανε  επίσκοπο  Νεοκαισαρείας.

Η  επισκοπή  αυτή είχε μόνο 17 χριστιανούς! Ο  Γρηγόριος, όμως, δεν το θεώρησε υποτιμητικό.  Βασιζόταν  πολύ στην δύναμη της θείας χάριτος και  πάντα είχε στο μυαλό του τα ενθαρρυντικά  λόγια  του  θείου  Παύλου:  «Να  ενδυναμώνεσαι με την χάρη που  μας δίνεται από την σχέση  και  την  ένωσή μας με τον Ιησού Χριστό». Πράγματι, με την χάρη του Θεού, ο Γρηγόριος έκανε καταπληκτικό αγώνα και εκχριστιάνισε σχεδόν όλη την πόλη. Και  ενώ είχε παραλάβει 17 χριστιανούς, όταν πέθανε  ειρηνικά  στα τέλη του 270 μ.Χ. είχαν απομείνει στην επισκοπική του περιφέρεια μόνο 17 ειδωλολάτρες!       
Υπήρξε  δε τόσο  εγκρατής  στη  γλώσσα  του,  ώστε  δεν  βγήκε  απ’ αυτήν  κανένας κακός, περιττός  ή  αργός  λόγος.  Γι’ αυτό  και  ο  Θεός  τον κόσμησε  και  με  το  χάρισμα  της  θαυματουργίας.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’.         
Εν προσευχαίς γρηγορών, ταις των θαυμάτων εργασίαις εγκαρτερών, επωνυμίαν εκτήσω  τα  κατορθώματα.  Αλλά  πρέσβευε  Χριστώ  τω  Θεώ,  Πάτερ  Γρηγόριε, φωτίσαι  τας  ψυχάς  ημών,  μήποτε  υπνώσωμεν  εν  αμαρτίαις  εις  θάνατον.

Κοντάκιον. Ήχος  β’. Τα  άνω  ζητών.

Θαυμάτων πολλών, δεξάμενος  ενέργειαν, σημείοις  φρικτοίς, τους  δαίμονας  επτόησας, και τας νόσους ήλασας, των ανθρώπων πάνσοφε Γρηγόριε· διο καλή θαυματουργός, την  κλήσιν  εξ  έργων  κομισάμενος.

Έτερον  Κοντάκιον. Ήχος  πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Ως  ευσεβείας  υποφήτην  και  διδάσκαλον

Και  των  θαυμάτων ποταμόν σε  ανεξάντλητον

Μακαρίζομεν  οι  δούλοι  σου  Ιεράρχα.

Αλλ’ ως έχων παρρησίαν  προς  τον  Κύριον

Εκ παντοίων απολύτρωσαι κακώσεων
Τους  βοώντας  σοι, χαίροις  Πάτερ  Γρηγόριε.

Μεγαλυνάριον.
Τη  φιλοσοφία προς αληθή, γνώσιν κεχρημένος, οία κλίμακι νοητή, προς θεολογίας, ανέδραμες  το  ύψος,  Γρηγόριε  θαυμάτων,  καινών  διάκονε.