Ο Όσιος Ιωαννίκιος ο Μέγας ο εν Ολύμπω

Γεννήθηκε  στη  Βιθυνία  το  740  μ.Χ.  Τον  πατέρα του  έλεγαν  Μυριτρίκη  και  την μητέρα  του  Αναστασώ. Και  οι  δυο  ήταν  ευσεβείς  γονείς  και  παιδαγώγησαν  τον  γιο τους  σύμφωνα  με  τις  επιταγές  του  Ευαγγελίου.

Όταν ο  Ιωαννίκιος στρατεύτηκε, αυτοκράτορας ήταν ο τραχύς εικονομάχος Κωνσταντίνος  ο  Ε’.  Αυτός  διέπρεψε  στους  αγώνες  του  κατά  των Βουλγάρων  και είχε  μεγάλη  εκτίμηση  από  τους στρατιώτες  του. Η  ψυχολογία  που  καλλιεργήθηκε στα πεδία των μαχών, παρέσυρε τον Ιωαννίκιο και στο θρησκευτικό έδαφος, με αποτέλεσμα  να  γίνει  εικονομάχος,  σαν  τον  αυτοκράτορα.

Όταν, όμως, απολύθηκε από τις τάξεις του στρατού, δεν άργησε να καταλάβει την πλάνη  του  και  σε τι  μεγάλα  σφάλματα  τον  είχε οδηγήσει  αυτή.  Τι  να  κάνει  όμως; Μα τι άλλο. Να μετανοήσει και να επανέλθει στην ορθόδοξη διδασκαλία που του πρόσφεραν  οι  ευσεβείς  γονείς  του.

Αμέσως, μάλιστα, ήλθε στη σκέψη του ο λόγος του Θεού: «Μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησαν και  τα πρώτα έργα ποίησον». Θυμήσου, δηλαδή, από  ποιο ηθικό  ύψος  έχεις  πέσει  και  μετανόησε και  κάμε πάλι τα έργα της  πρώτης  αγάπης σου.
Και  ο  Ιωαννίκιος μετανόησε ειλικρινά.  Εξομολογήθηκε το ολίσθημά του, καταρτίσθηκε  ανάλογα, έγινε  μοναχός  στον  Όλυμπο  και πέθανε 94 χρονών  στη Μονή  Αντιδίου,  διδάσκοντας  στον  κόσμο  την  Ορθοδοξία.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.       
Την επίγειον  δόξαν  Πάτερ  κατέλιπες,  καταυγασθείς  τη  ελλάμψει της  επιπνοίας Θεού,  όθεν έφανας εν γη ως άστρον  άδυτον· θείας φωνής γαρ  ως  Μωσής,  μυστικώς αξιωθείς,  ισάγγελος  ανεδείχθης, και  δωρημάτων  ταμείον,  Ιωαννίκιε  μακάριε.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Εν τη μνήμη σήμερον, τη ιερά σου, συνελθόντες άπαντες, εκδυσωπούμεν οι πιστοί, Ιωαννίκιε  Όσιε,  παρά  Κυρίου,  ευρείν  ημάς  έλεος.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις των Οσίων η καλλονή, και  του  Παρακλήτου, ενδιαίτημα χρυσαυγές· χαίροις αθανάτου,  ζωής  λειμών  ευώδης,  την  Εκκλησίαν  τέρπων  Ιωαννίκιε.