Ο Άγιος Λεόντιος ο Μάρτυρας και οι συν αυτώ Ύπατος και Θεόδουλος μαρτυρήσαντες

Ο   Άγιος Μάρτυς Λεόντιος καταγόταν  από   την Ελλάδα  και  άθλησε κατά  τους χρόνους του  αυτοκράτορος Βεσπασιανού (69 – 79 π.Χ.). Καταταγείς στο στράτευμα, διακρινόταν για το ρωμαλέο και μεγαλοπρεπές παράστημα, τη γεναιότητα και  ανδρεία του. Ένεκα των αρετών του ανήλθε ταχέως τις στρατιωτικές βαθμίδες, γενόμενος στρατηγός.  Διορισθείς  στην  Αφρική, διένεμε άφθονα από τα στρατιωτικά σιτηρέσια στους φτωχούς Χριστιανούς,  μεταξύ των  οποίων  συγκαταλέγετο  και  ο  ίδιος, λατρεύων  τον ένα  και  αληθινό  Θεό.  Τογεγονός τούτο  πληροφορηθείς  ο  ηγεμόνας  της Φοινίκης  Αδριανός, απέστειλε τον τριβούνο  Ύπατο  με  δύο  στρατιώτες  για να  συλλάβουν  τον  Λεόντιο  και  τον  οδηγήσουν  ενώπιόν  του.  Αυτοί,  αφού ήλθαν  και συναναστράφησαν μετά του Λεοντίου, επείσθησαν  από  τους λόγους  του  και ασπάσθησαν  το  Χριστιανισμό,  και ο  Ύπατος  και  ο  ένας εκ των στρατιωτών, ο Θεόδουλος. Μαθόντες τα γενόμενα οι ειδωλολάτρες, ειδοποίησαν τον Αδριανό, οοποίος, αφιχθείς εκ Φοινίκης στην Τρίπολη, διέταξε την σύλληψη  αυτών και την ενώπιόν του προσαγωγή τους. Και  τους μεν Ύπατο και Θεόδουλο, αφού ήλεγξε  για την ανυπακοή τους, αποκεφάλισε, τον δε Λεόντιο, αφού μάταια προσπάθησε να  επαναφέρει στην ειδωλολατρία, διέταξε να τον μαστιγώσουν ανηλεώς, να τον κρεμάσουν  και  νακαταξεσχίσουν  τις  σάρκες  δια  σιδηρών  ονύχωνκαι  να τον εγκλείσουν στη φυλακή. Την επόμενη, καλέσας εκ νέου τον Λεόντιο και μη δυνηθείς πάλι  ναμεταπείσει αυτόν,  διέταξε  την  κατόπιν  σκληρών βασανιστηρίων  θανάτωσή του. Έτσι,  αφού  τον  εξάπλωσαν  στη  γη  και  του έδεσαν τεντωμένα τα χέρια και τα πόδια σε τέσσερις πασσάλους, τον εχτύπησανμέχρι  που  παρέδωσε  το  πνεύμα  προς τον Κύριο, περιβληθείς τον αμάραντο του μαρτυρίου στέφανο.
Η  Σύναξη  αυτού  ετελείτο «πέραν  εν  τω  Μαρωδίω»  και  στον  ευκτήριο  οίκο αυτού  κοντά  στην  «Πόρτα  της Πηγής».

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. ΘείαςΠίστεως.           
Ρώμηνένθεον, διεζωσμένος, εθριάμβευσας, εν τοις  αγώσιν,  Αθλοφόρε  τουΣωτήρος  Λεόντιε·  συ  γαρ  ως  λέων  προςάθλησινώρμησας, και πολεμίων  το κράτος κατέβαλες. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν   ικέτευε,  δωρήσασθαι ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. ΗΠαρθένος σήμερον. 
Των  τυράννων  ήσχυνας,  τας  πονηράςεπινοίας,  και  Ελλήνων  ήλεγξας, το αθεώτατον σέβας· έλαμψας, θεογνωσίανπάσινανθρώποις, δόγμασι, της ευσεβείας θεόφρον Μάρτυς. Δια τούτο σου την μνήμην, τιμώμενπόθω, σοφέΛεόντιε.

Μεγαλυνάριον.
Δόξηδιαπρέπων στρατηγική,  αίγλη  ελαμπρύνθης,  εν  Κυρίω  αθλητική·  συ γαρ του Σωτήρος, το όνομα δοξάσας, μεγαλομάρτυςώφθης, αυτού  Λεόντιε.