Ο Άγιος Μώκιος ο Ιερομάρτυρας

Ο  Άγιος  Ιερομάρτυρας  Μώκιος  καταγόταν  από  τη  Ρώμη  και  γεννήθηκε από γονείς εύπορους και ευσεβείς, τον Ευφράτιο και την  Ευσταθία. Αγαπώντας  τον  ιερατικό  βίο,  επιδόθηκε  από  μικρή  ηλικία  στη  σπουδή  των ιερών γραμμάτων και χειροτονήθηκε ιερέας της  Εκκλησίας στην Αμφίπολη της Θράκης. Ως ιερεύς δίδασκε με θερμό ζήλο τους ειδωλολάτρες  να  εγκαταλείψουν  την  πλάνη  τους  και  να  προσέλθουν  στην αληθινή πίστη του Χριστού. Μία ημέρα, όταν ο ανθύπατος Λαοδίκιος επρόκειτο να θυσιάσει στο θεό  Διόνυσο,  προσήλθε  ο  Μώκιος  και  μπροστά σε  όλους  ανέτρεψε  τον  βωμό  και  διασκόρπισε  τα  θυμιάματα.  Για  τον  λόγο αυτό  συνελήφθη  και  αφού  κρεμάσθηκε  και  γδάρθηκε  με  σιδερένια  νύχια στο  πρόσωπο  και  στα  πλευρά, τέθηκε  πάνω  σε φωτιά. Παρέμεινε  όμως αβλαβής  και  ρίχθηκε δέσμιος  στη  φυλακή.  Αργότερα  υποβλήθηκε  σε  νέα ανάκριση  και  υπέστη  πιέσεις  από  το  νέο  ανθύπατο  Μάξιμο  να  θυσιάσει στα είδωλα. Αρνήθηκε να  υπακούσει  και  υποβλήθηκε  σε  νέα  σκληρότερα βασανιστήρια.  Τον  έδεσαν  πάνω  σε τροχό  και  καταμωλωπίσθηκε  και  στην συνέχεια  τον  έριξαν  στα  θηρία.  Αλλά  και  πάλι  εξήλθε  αβλαβής.  Μπροστά στα θαύματα αυτά  ο λαός ζήτησε την απελευθέρωση του Αγίου, ο ανθύπατος όμως απέστειλε αυτόν στην   Ηράκλεια  και  από  εκεί  απεστάλη από τον άρχοντα Φιλιππήσιο στο Βυζάντιο, όπου το 288 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.), υπέστη τον δια αποκεφαλισμού θάνατο.        
Αργότερα ο Μέγας Κωνσταντίνος  ανήγειρε  προς  τιμήν  του  Αγίου  Μωκίου μεγαλοπρεπή  ναό, στον  οποίο  κατέθεσε  και  τα  ιερά  λείψανα  αυτού.  Στο ναό αυτόν γινόταν αυτοκρατορική προσέλευση κατά την Μεσοπεντηκοστή.  Στο ναό, επίσης, φυλασσόταν το ιερό λείψανο του  Αγίου Σαμψών  του  Ξενοδόχου.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.    
Χριστώ  ιερουργών,  ιερεύς  ών  της δόξης, θυσίαν λογικήν, και  ολόκληρον θύμα, αθλήσεως άνθραξι, σεαυτόν προσενήνοχας· όθεν Μώκιε, διπλώ στεφάνῳ σε στέφει,  ο  δοξάσας  σε,  ως  δοξασθείς  σου  τοις  άθλοις,  Χριστός   ο φιλάνθρωπος.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τοις των αιμάτων.       
Καθοπλισθείς, τω θυρεώ της πίστεως, των ασεβών, τας παρατάξεις έτρεψας,  και  εδέξω  δόξης  στέφανον,  παρά  Κυρίου  μάκαρ  Μώκιε·  διο  μετά Αγγέλων αγαλλόμενος, περίσωζε κινδύνων τους υμνούντάς σε, πρεσβεύων  απαύστως  υπέρ  πάντων  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Μωκώμενος πλάνην την δυσσεβή, ως της ευσεβείας, θεορρήμων  ιερουργός, ήσχυνας  τοις  άθλοις,  εν  ασθενεία  Μάρτυς,  του  σκότους  τον  προστάτην, Μώκιε  ένδοξε.