ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν  ἑορτή  τοῦ  Ἁγίου  Πνεύματος

«Τὸ  πνεῦμα  σου τὸ  ἀγαθὸν  ὁδηγήσει  με  ἐν  γῇ  εὐθείᾳ»

            Ἡ  σημερινὴ  ἑορτή,  ἀδελφοί  μου,  ἡ  ὁποία  ἕπεται  τῆς  Κυριακῆς  τῆς  Πεντηκοστῆς  εἶναι  ἀφιερωμένη  στὸ  πανάγιο  Πνεῦμα.  Ὅπως  γνωρίζουμε,  ἡ  ἑβδομάδα  αὐτὴ    τὴν  ὁποία  καὶ  διανύουμε  ὀνομάζεται  διακαινήσιμος      ἑβδομάδα  τῆς  Πεντηκοστῆς.

            Κατὰ  τὴν  ἑβδομάδα  αὐτὴ  γιορτάζουμε  τὴν  κάθοδο  τοῦ  Ἁγίου  Πνεύματος  «ἐν  πυρίναις  γλῶσσες» προκειμένου  νὰ  διαλύσει  τὸ   σκότος  τῆς  ἀγνωσίας  τοῦ  ἀληθινοῦ  Θεοῦ. Ἦρθε  ὁ  Χριστὸς  γιὰ  νὰ ἐξαλείψει  τὴν  ἁμαρτία  τοῦ  ἀνθρώπου. 

            Γι’ αὐτὸ  ἄλλωστε  κατέβηκε στὸ  ὐπερῶο  τῶν     Ἱεροσολύμων «ἐν  πυρίναις  γλῶσσες» αὐτὸ  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα  πάνω  στὰ  κεφάλια  τῶν  ἁγίων  μαθητῶν  καὶ  Ἀποστόλων.  Διὰ  τῆς  φωτιᾶς  αὐτῆς  τῆς  Πεντηκοστῆς  ἔκαψε  τὴν  ὑπερηφάνεια  τῶν  ἀνθρώπων  τῆς  Βαβέλ.  Ἡ  ἴδια  φωτιὰ ὅμως  τῆς    αὐτῆς  Πεντηκοστῆς  φωτίζει  καὶ  μᾶς  ὅταν  εἰσερχώμαστε  στὴν  ἁγία  Του  Ἐκκλησία  διὰ  τοῦ  Ἁγίου  Βαπτίσματος.

            Τὸ   Ἅγιο  Πνεῦμα  ἐπίσης  μᾶς  ὁδηγεῖ  στὴν  ἀλήθεια  τοῦ  Χριστοῦ καὶ  μᾶς  ἁγιάζει  ὅταν  κοινωνοῦμε  τὰ  Ἄχραντα  Μυστήρια  τοῦ  Χριστοῦ  μας.  Ὀφείλουμε ὅμως  νὰ  ὁμολογήσουμε  ἐπίσης  πὼς  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα, ποὺ  εἶναι  ὁμόδοξο,  καὶ  ὁμοούσιο  τοῦ  Πατρὸς  καὶ  τοῦ  Υἱοῦ  δὲν  ἀποστέλλεται  στοὺς  χριστιανοὺς     καὶ  ἐκ  τοῦ  Υἱοῦ, γιατὶ  τότε  χάνεται 
ἡ πίστη  μας  περὶ  Μοναρχίας  τῆς  Θεότητος∙ διότι  παύουμε  πλέον  νὰ  πιστεύουμε  ὅτι  ὁ  Θεὸς  εἶναι  Ἕνας  κατὰ  τὴν  Οὐσία.

            Ὡς  Τρίτο  Πρόσωπο  τῆς  Θεότητος  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα  συγκροτεῖ  τὸ  Σῶμα  τῆς  Ἐκκλησίας.  Μὲ  τὴν ἐπιφοίτησι  τοῦ  Ἁγίου Πνεύματος  ἐπαληθεύεται    ἡ  προφητεία  τοῦ  Χριστοῦ  πρὸς  τοὺς  Ἀποστόλους∙  διότι  ὁ Χριστὸς  λίγο  πρὶν  ἀναληφθεῖ  εἶχε  ἐξαγγείλλει  στοὺς  Ἀποστόλους  του πὼς  θὰ  τοὺς  ἀπέστελλε  ἐν  καιρῷ  τὸ  «Πνεῦμα  τῆς  ἀληθείας, ὅ  φωτίζει  πάντα  ἄνθρωπον  ἐρχόμενον  εἰς  τὸν  κόσμον».  Ἄν  ὁ Χριστὸς  δὲν  ἄφηνε  τὸν  κόσμο  μας,  καὶ  δὲν  ἀναλαμβανόταν  δὲν  θὰ  ἔστελνε  σὲ  μᾶς  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα.

            Πρὶν  ὅμως  στείλλει  ὁ  Χριστὸς  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα,  τὸ   ὁποῖο  ζητᾶ  ἀπ’ ὅλους  μας  νὰ   εἴμαστε  παντοτινὰ  μέσα  στὴν  ὀρθόδοξη  Ἐκκλησία,    ἔδειξε στοὺς  Ἀποστόλους      τὴν  ἀληθινὴ  ζωή,  ζητώντας  μετάνοια.  Τὸ  ἴδιο  λέει  καὶ  σὲ  μᾶς  διὰ  τοῦ  σημερινοῦ  εὐαγγελικοῦ  ἀναγνώσματος∙ μᾶς  ὁδηγεῖ  δηλαδὴ  στὴ  μετάνοια  ὅλων  μας εἴτε  πράξαμε     μικρὰ ἤ μεγάλα  σφάλματα.  Οἱ  αἱρετικοί, ὅμως,  οἱ  ὁποῖοι  διακήρυξαν  δόγματα  τὰ  ὁποῖα  εἶναι  δόγματα,  ποὺ  εἶναι  ξένα  πρὸς  τὴν  Ὀρθοδοξία βρίσκονται  πολὺ  μακριὰ  ἀπὸ  τὴ  διδασκαλία  τοῦ  Χριστοῦ μας.  

          Ἀδελφοί μου  καὶ  ἀδελφές  μου!   Τὸ   Ἅγιο  Πνεῦμα  εἶναι  αὐτὸ  τὸ   ὁποῖο  κατεβαίνει  καὶ  χειροτονεῖ  τοὺς  ἀρχιερεῖς  καὶ  ἱερεῖς  τῆς  Ἐκκλησίας  μας∙   εἶναι  αὐτὸ  ποὺ  φωτίζει  πάντα  ἄνθρωπον   ἐρχόμενον  εἰς  τὸν  κόσμον», ἀλλὰ  καὶ  τοὺς  ἱερεῖς   καὶ  ἀρχιερεῖς  τῆς  Ἐκκλησίας  μας.   Μᾶς  φωτίζει  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα  νὰ  ζοῦμε  τὴ  ζωὴ  τοῦ  Χριστοῦ, καὶ  ὄχι  νὰ  ζοῦμε  κοσμικὰ  καὶ  ματαιόφρονα.

            Διότι  οἱ λεγόμενες  κοσμικὲς  χαρὲς  δὲν  εἶναι  ἄλλο  τι  ἀπὸ  ψευδοηδονές.  Ἀντίθετα,  ἡ  ζωὴ  κοντὰ   στὸ  Χριστὸ  δίδει  χαρά, πνευματικὴ  χαρά,  ἡ ὁποία  εἶναι  ἀνέκφραστη  χαρά. Οἱ  λεγόμενε  αὐτὲς  χαρὲς  τῶν   κέντρων  διασκεδάσεως  εἶναι  σὰν  βαλτώδοι  νερὰ  ποὺ  ποτὲ  δὲν  μποροῦν  νὰ  ξεδιψάσουν  τὴν  ἀθάνατη  ψυχή μας. Διότι  οἱ  κοσμικὲς  αὐτὲς  χαρὲς  μᾶς  προξενοῦν  μεγάλες πνευματικὲς   θλίψεις. Ἀντιθέτωςς, ὅταν  ζοῦμε   φωτισμένοι  ἀπὸ  τὸ  Φῶς  τοῦ  Χριστοῦ  καὶ  τοῦ  Ἁγίου  Πνεύματος ἔχουμε, ὅπως  προείπαμε,  ἀνεκλάλητη  χαρά.

                        Ὅπως  οἱ  Ἀπόστολοι  βλέποντας ἀναστημένο  τὸ  Χριστὸ  χαίρονταν  τόσο  πολὺ  σὲ  σημεῖο  ποὺ  νὰ  μὴ  μπορεῖ  κανεὶς  νὰ  τοὺς  τὴν  ἀφαιρέσει, ἔτσι  καὶ  μεῖς  ἔχουμε  ἀνέκφραστη  χαρὰ  ἄν  δὲν  διώχνουμε  τὸ  Ἅγιο  Πνεῦμα  μὲ  τὶς  ἁμαρτίες  μας.  Νὰ  μὴ  τὸ διώχνουμε,  ἀλλὰ  νὰ  μετανοοῦμε  εἰλικρινά. Γιατὶ  ἡ ἀγάπη  τοῦ  Χριστοῦ  ποὺ  ἀνέβηκε  στὸ  σταυρὸ  χάριν ἡμῶν    θέλει  τὴ   σωτηρία  ὅλων  μας ἀπὸ  τὴν ἁμαρτία.

            Ἄλλωστε, ἄν δὲν  ἦταν  δυνατὸν  νὰ  σωθοῦμε  ἀπὸ  τὴν  ἁμαρτία  δὲν  θὰ  ἔλεγε  ὁ Χριστὸς  στὸ  Πέτρο: «ὅσα  ἄν  δήσητε  ἐπὶ  τῆς  γῆς  ἔσται  δεδεμένα  καὶ  ἐν τῷ  οὐρανῷ, καὶ  ὅσα ἐὰν  λύσητε ἐπὶ τῆς  γῆς  ἔσται λελυμένα  ἐν τῷ  οὐρανῷ».  (Ματθ. 18,20)     Ποὺ  σημαίνει  πὼς  ἄν  μετανοοῦμε,  καὶ  ζητοῦμε  τὴν  Χάρι  τοῦ  Ἁγίου Πνεύματος  καθαρίζεται  καὶ  ἡ ψυχή  μας  ἀπὸ  τὸ  βοῦρκο  τῆς  ἁμαρτίας.

          Ὁ  Θεός,  ἄλλωστε,   εἶναι  ἀγάπη.  «Οὕτω  γὰρ  ἡγάπησεν ὁ  Θεὸς  τὸν  κόσμον, ὥστε  τὸν  υἱὸν  αὐτοῦ ἔδωκεν  ἵνα  πᾶς  ὁ  πιστεύων  εἰς  αὐτὸν  μὴ  ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ  ζωὴν  αἰώνιον» (Ἰω.  3,16)

Ἡ   ἐπιφοίτησι αὐτὴ    τοῦ  Ἁγίου  Πνεύματος  διέλυσε  τὴν  ὑπερηφάνεια  τῶν  κατοίκων  τῆς  Βαβέλ, οἱ  ὁποῖοι  δοκίμασαν  νὰ  φτάξουν  πύργο  ποὺ  θὰ  φτάνει  τὸ  Θεό∙  νόμιζαν  δηλαδὴ  ὅτι  δὲν  εἶχαν  ἀνάγκη  τοῦ  Θεοῦ.  Τελικά,   ὅμως, οἱ  ἄνθρωποι  αὐτοὶ  δὲν  κατάφεραν νὰ  φτιάξουν  τὸ  πύργο  αὐτό,   διότι  ἄρχισαν  οἱ τεχνίτες    νὰ  μιλοῦν  ξένες  γλῶσσες,  οὕτως   ὥστε  οἱ  ἄνθρωποι  αὐτοὶ  νὰ  μὴν  κατανοοῦν  ὁ  ἕνας   τὸν  ἄλλο.   Κατὰ  τὴν  Πεντηκοστή,   ὅμως,  οἱ ἀγράμματοι  μαθητὲς   τοῦ  Χριστοῦ  καταλάβαιναν  ὅλες  τὶς  γλῶσσες  τοῦ  κόσμου.

            Ἄς  μὴν  εἴμαστε, ἀδελφοί μου,  ἐγωπαθεῖς  καὶ ὑπερήφανοι, ἀλλὰ  ἄς  γίνουμε  μιμηται  τῆς  ταπεινοφροσύνης  τῶν  ἁγίων Ἀποστόλων  τοῦ Χριστοῦ μας. Εὐχὴ  μου  εἶναι  νὰ  μίνουμε  παντοτινὰ  στὴν  ὀρθόδοξη  Ἐκκλησία, οὕτως  ὥστε  νὰ  εἴμαστε  ὅλοι, μικροὶ  καὶ  μεγάλοι, ἐν  Ἀγίῳ  Πνεύματι. Ἀμὴν!