Ο Άγιος Αχίλλιος Επίσκοπος Λαρίσης

Ο   Άγιος  Αχίλλιος  γεννήθηκε  κατά  το  δεύτερο ήμισυ του 3^ου αιώνος  μ.Χ. στην  Καππαδοκία της  Μικράς  Ασίας  από  ευσεβείς  γονείς  και  έζησε  κατά την  εποχή  του  αυτοκράτορος  Κωνσταντίνου  του  Μεγάλου (306 – 337 μ.Χ.).

Αφού  έτυχε  ευσεβούς  παιδείας, από  θείο  ζήλο  κινούμενος, επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και στη συνέχεια τη Ρώμη, όπου τα λείψανα και  οι τάφοι των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου προσείλκυαν τους ευσεβείς Χριστιανούς. Ασπάσθηκε το  μοναχικό  σχήμα  και  επιδόθηκε  στο  κήρυγμα του θείου λόγου, περιεχόμενος τις διάφορες χώρες και αψηφώντας τις ταλαιπωρίες και τους κινδύνους. Η θεοφιλής δράση του και τα πολλά πνευματικά χαρίσματα, με τα οποία ήταν στολισμένος, τον ανέδειξαν Επίσκοπος  Λαρίσης.

Ο  Άγιος  Αχίλλιος  έλαβε  μέρος  στην  Α’ Οικουμενική  Σύνοδο,  που  έγινε  το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας και συνετέλεσε τα μέγιστα  στην  καταδίκη  του  Αρείου.

Αφού επέστρεψε στη Λάρισα, επιδόθηκε με ζήλο στη στερέωση της Ορθοδόξου πίστεως του ποιμνίου του, με την υποστήριξη δε του αυτοκράτορος  κατόρθωσε  να  καταστρέψει  τους  ειδωλολατρικούς ναούς  και να ιδρύσει στη θέση τους Χριστιανικούς.  
Έτσι  θεοφιλώς  αφού έζησε ο Άγιος Αχίλλιος και αφού επιτέλεσε πολλά θαύματα,  κοιμήθηκε  με  ειρήνη.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Λαρίσης σε πρόεδρον, και πολιούχον λαμπρόν, η χάρις ανέδειξεν, ως Ιεράρχην σοφόν, παμμάκαρ Αχίλλιε· συ γαρ το της Τριάδος, ομοούσιον κράτος, θαύμασί τε και λόγοις, κατετράνωσας κόσμω. Ήν Πάτερ εξευμενίζου,  τοις  σε  γεραίρουσι.

Κοντάκιον.  Ήχος  πλ. δ’.  Τη  υπερμάχω.

Της  οικουμένης  τον  αστέρα  τον ανέσπερον

Και  Λαρισαίων  τον  ποιμένα  τον  ακοίμητον

Τον  αχίλλιον  υμνήσωμεν  εκβοώντες·

Παρρησίαν  κεκτημένος  προς  τον  Κύριον

Εκ παντοίας τρικυμίας ημάς λύτρωσαι           
Τους  βοώντάς  σοι,  χαίροις  Πάτερ  Αχίλλιε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  της  Εώας  αστήρ  λαμπρός,  και  των  Λαρισαίων,  λαμπαδούχος  και οδηγός, χαίροις ευσεβείας, λειμών ο ανθηφόρος, Αχίλλιε παμμάκαρ, Τριάδος  πρόμαχε.