Η Αγία Χαριτίνη

Έζησε  στα  χρόνια  του  Διοκλητιανού (284 – 305).

Ήταν  χριστιανή  και  δούλη  ενός  πλουσίου Ρωμαίου, του  Κλαυδίου. Όταν  ο  κόμης  Δομέτιος  έμαθε  την  πίστη  της  Χαριτίνης  ζήτησε  από τον Κλαύδιο να του την στείλει για να την εξετάσει ο ίδιος. Η Αγία παρουσιάστηκε  στον  κόμη και χωρίς να δειλιάσει ομολόγησε την αληθινή πίστη του Ιησού Χριστού. Ο Δομέτιος εξοργισμένος από την ομολογία πίστεως της Χαριτίνης διέταξε τον βασανισμό της και  στην συνέχεια  ζήτησε  να  την ρίξουν στη θάλασσα δένοντάς  της  μία  πέτρα στο  λαιμό.

Όμως με την βοήθεια της Θείας Χάρης η Αγία επέζησε και  παρουσιάστηκε μπροστά στον Δομέτιο για να του αποδείξει την παντοδυναμία του Κυρίου. Παραταύτα ο Δομέτιος δεν πείστηκε και απαίτησε τον βασανισμό της ξανά.      
Με αυτό  τον τρόπο η  Αγία Χαριτίνη παρέδωσε το  πνεύμά της εις τον Κύριο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείᾳ χάριτι, κραταιωθεῖσα, κράτος ᾔσχυνας, τῆς δυσσεβείας, Χαριτίνη ὑπὲρ φύσιν ἀθλήσασα· ὅθεν χαρίτων πηγὴν ἀδαπάνητον, ὡς γλυκασμὸν ἀναβλύζεις τοῖς κράζουσι. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Μαρτυρίου αἵμασι πεφοινιγμένη, οὐρανίοις κάλλεσι, καθωραΐσθης εὐπρεπῶς, ὦ Χαριτίνη κραυγάζουσα· Σὺ τῶν Μαρτύρων Χριστὲ ἀγαλλίαμα.

Μεγαλυνάριον.
Χάριτος τρυφήσασα θεϊκῆς, χάριτος Μαρτύρων, ἀπεδρέψω τὴν καλλονήν· ὅθεν Χαριτίνη, τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Λόγου, ἐπόμβρησον τὴν χάριν, τοῖς σὲ γεραίρουσι.