Ανακομιδή και Κατάθεσις του Λειψάνου του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου

Όπως γνωρίζουμε από  την  Καινή  Διαθήκη  ήταν  ο  φίλος  του  Χριστού  και  τον  οποίο ανάστησε  (βλέπε  Κυριακή  των  Βαΐων).

Αυτός λοιπόν πήγε στην Κύπρο, όπου  χειροτονήθηκε  από  τους  Αγίους  Αποστόλους, επίσκοπος  Κιτίου και  δίδασκε τον  λόγο  του  Θεού. Αφού  επί  πολλά  χρόνια  ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του  Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα.
Μετά  από  πολλά  χρόνια, το  890, ο  αυτοκράτορας  του  Βυζαντίου  Λέων  ο  ΣΤ’,  αφού  έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό  και  Μοναστήρι  στο  όνομα  του  Αγίου  και Δικαίου Λαζάρου, έδωσε  διαταγή  και  ανακομίστηκε το  ιερό  λείψανο  του  Αγίου, από την πόλη  των  Κιτιαίων,  στον  προαναφερθέντα  Ναό  στην  Κωνσταντινούπολη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Ὡς φίλον σε γνήσιον, καὶ Ἱεράρχην σοφόν, Χριστοῦ τοῦ Παντάνακτος, ἀνευφημοῦμεν πιστῶς, θεόληπτε Λάζαρε· σὲ γὰρ ἀπὸ τοῦ τάφου, ἤγειρε τεταρταῖον, ᾧπερ ἀμέμπτῳ βίῳ, ἱεράτευσας μάκαρ· καὶ νῦν ἀπαύστως πρέσβευε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὥσπερ οἰκεῖος τοῦ Χριστοῦ καὶ φίλος γνήσιος

Ἀπὸ τοῦ τάφου ἐξηγέρθεις τετραήμερος

Τῷ κελεύσματι Κυρίου τῷ ζωηφόρῳ.

Ἀλλ’ ὡς βήματι τῷ θείῳ παριστάμενος

Καθικέτευε λυτροῦσθαι πάσης θλίψεως        
Τοὺς βοῶντάς σοι, χαίροις Ἅγιε Λάζαρε.

Μεγαλυνάριον.
Νεκρὸν τεταρταῖόν σε ὁ Χριστός, ἤγειρεν ἐκ τάφου, οἷα φίλον εἰλικρινῆ· ἔνθεν Ἱεράρχης, ἐδείχθης θεοφόρος, καὶ πρόεδρος Κιτίου, Λάζαρε ἔνδοξε.