Ο Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Διαπρεπέστατος θεολόγος και ποιητής του 8^ου  αιώνα  και  μέγας  πατήρ  της  Εκκλησίας.

Γεννήθηκε στην Δαμασκό στα τέλη  του  7^ου  αιώνα και  έτυχε  επιμελημένης  αγωγής  από τον πατέρα του  Σέργιο,  που  ήταν  υπουργός  οικονομικών  του  άραβα  χαλίφη  Αβδούλ Μελίκ  του  Α’. Δάσκαλός του  ήταν  κάποιος  πολυμαθής  και  ευσεβέστατος  μοναχός, που ονομαζόταν Κοσμάς και ήταν από τη Σικελία. Ο Σικελός μοναχός πράγματι, εκπαίδευσε τον Ιωάννη και τον θετό του  αδελφό  Κοσμά  τον  Μελῳδό,  άριστα  σ’ όλους τους  κλάδους  της  γνώσης.

Όταν πέθανε ο Σέργιος, ο γιος του Ιωάννης, διορίστηκε χωρίς να το θέλει, πρωτοσύμβουλος του  χαλίφη  Βελιδά  (705 – 715).  Αργότερα,  όταν  ο  χαλίφης  Ομάρ  ο  Β’ εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο  Ιωάννης μαζί  με  τον  θετό  του  αδελφό  Κοσμά (τον έπειτα επίσκοπο Μαϊουμά), έφυγαν από την Δαμασκό και πήγαν στην  Ιερουσαλήμ.  Εκεί  ο  Ιωάννης  έγινε  μοναχός  στην  περίφημη  Μονή  του  Αγίου  Σάββα, όπου  έμεινε  σ’  όλη  του  την  ζωή,  μελετώντας  και  συγγράφοντας.

Στο  διωγμό  κατά των αγίων εικόνων, επί Λέοντος του Ισαύρου (726), πήρε ενεργό  μέρος. Και  εξαπέλυσε  κατά  του  ασεβούς  αυτοκράτορα, τους τρεις  γνωστούς  λόγους  υπέρ  των αγίων εικόνων, πράγμα που θορύβησε τον Λέοντα.
Ο  Ιωάννης  κατανάλωσε  όλη  του την ζωή  για  τη  δόξα  της  Εκκλησίας  και  άφησε  σε  μας θησαυρούς ανυπολόγιστης αξίας. Έζησε με οσιότητα πάνω από εκατό χρόνια και κοιμήθηκε  ειρηνικά  το  749.  Τάφηκε  στη  Μονή  του  Αγίου   Σάββα.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείον όργανον, της Εκκλησίας, λύρα εύσημος, της ευσεβείας, ανεδείχθης Ιωάννη πανεύφημε· όθεν πυρσεύεις του κόσμου τα πέρατα, ταις των σοφών σου δογμάτων ελλάμψεσι. Πάτερ  Ὅσιε,  Χριστόν  τον  Θεόν  ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.     
Τον  υμνογράφον  και  σοφόν  Ιωάννην, της  Εκκλησίας  παιδευτήν  και  φωστήρα,  και  των εχθρών  αντίπαλον  υμνήσωμεν πιστοί·  όπλον  γαρ  αράμενος,  τον  Σταυρόν  του  Κυρίου, πάσαν  απεκρούσατο, των αιρέσεων πλάνην·  και  ως  θερμός  προστάτης  εις  Θεόν,  πάσι παρέχει,  πταισμάτων  συγχώρησιν.

Μεγαλυνάριον.
Υψηλών δογμάτων ερμηναυτά, ιερών  ασμάτων,  θεορρήμον  υφηγητά,  χαίροις  Ιωάννη,  ο πάντας  διεγείρων,  τοις  μελιχροίς  σου  ύμνοις,  προς  θείαν  αίνεσιν.