Η Αγία Ευγενία η Οσιομάρτυς

Έζησε στο  δεύτερο μισό του 3^ου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από  την Ρώμη  και οι γονείς της ονομάζονταν Φίλιππος και Κλαυδία. Επίσης, είχε και δυο άλλα αδέλφια, τον Αβίτα και τον Σέργιο. Ο πατέρας της διορίστηκε έπαρχος  στην  Αλεξάνδρεια  και  πήγε  εκεί  με  όλη  του  την  οικογένεια.

Εκεί η Ευγενία σπούδασε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και έμαθε άριστα  την  ελληνική  και ρωμαϊκή φιλολογία. Όταν  τελείωσε τις σπουδές της, ψάχνοντας για περισσότερη γνώση πήρε στα χέρια της  από μία χριστιανή  κόρη τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Όταν τις διάβασε, εντυπωσιάσθηκε πολύ. Εκεί μέσα δεν υπήρχαν θεωρίες και φιλοσοφικές  δοξασίες. Οι  γραμμές τους  ενέπνεαν ζωή  και  ελπίδα.

Εκείνη  την περίοδο, οι γονείς της ήθελαν να την δώσουν σύζυγο σε κάποιο Ρωμαίο  αξιωματούχο, τον Ακυλίνα. Τότε η Ευγενία, αρνούμενη να δεχθεί αυτή την πρόταση των γονέων της, κάποια νύχτα ντύθηκε ανδρικά και έφυγε σε άλλη πόλη. Εκεί  κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε χριστιανή  και  έλαβε συγχρόνως το μοναχικό σχήμα. Μετά  από χρόνια, επέστρεψε στο σπίτι της και η αναγνώριση από τους γονείς της έγινε μέσα  σε  δάκρυα και ανέκφραστη χαρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός και  όλοι στο σπίτι της Ευγενίας δέχθηκαν τον χριστιανισμό.
Από  μίσος  τότε  οι ειδωλολάτρες τραυμάτισαν θανάσιμα τον πατέρα της. Και  όταν  η  Ευγενία επέστρεψε στη Ρώμη, επειδή δεν θυσίαζε στα είδωλα, την  αποκεφάλισαν, τερματίζοντας έτσι ένδοξα «τον καλόν αγώνα  της  πίστεως», μαζί  με την  επίγεια ζωή της.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείου πνεύματος, τη υμνωδία, φως προσέλαβες θεογνωσίας, Ευγενία Χριστού  καλλιπάρθενε· και  εν Οσίων χορείᾳ εκλάμψασα, αθλητικώς  τον εχθρόν εθριάμβευσας. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι  ημίν  το μέγα έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Την του κόσμου πρόσκαιρον φυγούσα δόξαν, τον Χριστόν επόθησας, το ευγενές σου της ψυχής, αδιαλώβητον σώζουσα, Μάρτυς θεόφρον, Ευγενία πανεύφημε.

Μεγαλυνάριον.
Όρπηξ  ευγενείας θεοειδούς, ήθεσιν  οσίοις, και αγώσιν αθλητικοίς, ώφθης Ευγενία· εντεύθεν ενυμφεύθης, τω Υπερθέω Λόγω, ως καλλιπάρθενος.