Η Αγία Λουκία η Παρθενομάρτυς

Σήμερα  τιμούμε την  μνήμη  της  Αγίας  μάρτυρος  Λουκίας,  της  παρθένου. Έζησε γύρω  στα  μέσα  του  3^ου  αιώνα  μ.Χ.  και  καταγόταν  από  τις  Συρακούσες της Σικελίας.

Μοναχοκόρη,  είχε  ορφανέψει μικρή  από  τον  πατέρα της και έμεινε μόνη με τη μητέρα της, η  οποία  ήταν  βαριά  άρρωστη με μία ανίατη ασθένεια. Ἐχοντας απελπιστεί  από  την  βοήθεια  των γιατρών,  ευελπιστούσαν  μόνο  στην  Θεία  Χάρη για  την  ίαση  της  ασθένειάς   της.  Γι’ αυτό  μετέβηκαν  στην  Κατάνη,  όπου  βρισκόταν  το  λείψανο  της  Αγίας  Αγαθής.

Το  βράδυ  που  έπεσε  να  κοιμηθεί  η  Λουκία,  αφού  είχε  προσευχηθεί  θερμά  για  την υγεία  της μητέρας της, είδε την Αγία Αγαθή  σε όραμα. Η  Αγία  της  είπε  ότι  η  μητέρα της θα γιατρευτεί, αλλά  η ίδια θα στεφθεί το στέφανο του  μαρτυρίου. Η  Λουκία περιχαρής, ξύπνησε το πρωί για την ανάρρωση της μητέρας  της,  αλλά  και  για  το μαρτυρικό  στέφανο που την περίμενε.  Όταν γύρισαν στις Συρακούσες την κατήγγειλαν  στον  αυτοκράτορα  Δέκιο,  λόγω  του  φιλανθρωπικού  και  χριστιανικού της  έργου.  Επειδή δε, δεν απαρνήθηκε την πίστη της  στον  Κύριο,  διατάχθηκε  ο θάνατός της.           
Η  Αγία  Λουκία  παρέδωσε  το  πνεύμα  της  κάτω  από  το  ξίφος  του  δημίου.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.       
Παρθενίας φορούσα  χλαίναν  υπέρλαμπρον, παρθενικώς εμνηστεύθης τω Ζωοδότη Χριστώ,  και  αγάπην  γεηρού  μνηστήρος  έλιπες· όθεν ως δώρα νυμφικά, προσενήνοχας αυτώ, τα ρείθρα των σων αιμάτων, Λουκία  Παρθενομάρτυς, ώ και πρεσβεύεις  υπέρ  πάντων  ημών.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Την λαμπράν σου άθλησιν, ανευφημούντες εν πόθω, ως αγνήν παρθένον σε, και αθληφόρον  τιμώμεν·  μόνον  γαρ, Χριστού το κάλλος επιποθούσα, άπασαν, απεβδελύξω  φθαρτών  ιδέαν·  δια  τούτο  και  τμηθείσα, αφθάρτου δόξης Λουκία έτυχες.

Μεγαλυνάριον.
Φίλτρω  πτερωθείσα  τω θεϊκώ,  μνήστορος γηΐνου, υπερέδραμες την στοργήν, και οδμαίς  αΰλοις,  του  Λόγου  επομένη,  Λουκία  Αθληφόρε,  νομίμως  ήθλησας.