Ο Προφήτης Δανιήλ και τα τρία παιδιά Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ

Ο  Προφήτης  Δανιήλ  είναι  ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7^ου με τις αρχές  6^ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή  του  Ιούδα,  ήταν  από  βασιλικό γένος  και  γεννήθηκε  στην  Άνω  Βηθαρά.

Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος  στην  Βαβυλώνα.  Με  την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας  μετονόμασε  Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Μάλιστα ο  Δανιήλ  είχε το  χάρισα  να  ερμηνεύει  όνειρα  και  αργότερα  προφήτευσε  και  τον  ερχομό  του  Υιού  του Ανθρώπου. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε  απ’  όλους  τους  αξιωματούχους  και  τον  λαό  να  την  προσκυνήσουν.

Ο  Δανιήλ  έλειπε  σε  αποστολή.  Ήταν  όμως  οι  τρεις  παίδες,  που  δεν  προσκύνησαν  την εικόνα. Αμέσως καταγγέλθηκαν στο βασιλιά. Αυτός τους είπε ότι, άν πράγματι δεν προσκύνησαν, τους περιμένει το  καμίνι της φωτιάς. Τότε  οι  τρεις  παίδες  απάντησαν: «Άκου  βασιλιά·  ο  ουράνιος  Θεός, τον  οποίο  εμείς  λατρεύουμε, είναι τόσο δυνατός, που μπορεί να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από το καμίνι της  φωτιάς  και  να  μας  σώσει από  τα  χέρια  σου.  Αλλά  και  άν  ακόμα  δεν  το  κάνει, να  ξέρεις  ότι  τους  θεούς σου  δε λατρεύουμε  και  την  εικόνα  σου  δεν  προσκυνάμε».

Πράγματι, όταν τους  έριξαν  στην  φωτιά,  οι  τρεις  παίδες  βγήκαν  σώοι  και  αβλαβείς.  Το ίδιο συνέβη  αργότερα και με τον Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο  των λεόντων, επειδή  έκανε  την  προσευχή  του,  ενώ  ο  βασιλιάς  είχε διατάξει για 30  ημέρες  να μην κάνει κανείς ιδιαίτερη προσευχή.          
Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος,  κράτησε  τον  Δανιήλ  στην  αυλή  του,  όπου  παρέμεινε  και πέθανε  σε  βαθιά  γεράματα,  πιθανότατα,  στα  Σούσα.

Απολυτίκιο. Ήχος β’.      
Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα! εν τη πηγή της φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, οι άγιοι Τρεις Παίδες ηγάλλοντο, και ο Προφήτης Δανιήλ, λεόντων ποιμήν, ως προβάτων εδείκνυτο. Ταις αυτών ικεσίαις Χριστέ  ο  Θεός,  σώσον  τας  ψυχάς ημών.

Κοντάκιον.  Ήχος  γ’.  Η  Παρθένος  σήμερον.

Καθαρθείσα Πνεύματι, η καθαρά σου καρδία, προφητείας γέγονε, φαεινοτάτης  δοχείον· βλέπεις γαρ, ως ενεστώτα τα  μακράν  όντα· λέοντας,  αποφιμοίς  δε  βληθείς  εν  λάκκω· δια  τούτο  σε  τιμώμεν,  Προφήτα  μάκαρ  Δανιήλ  ένδοξε.

Έτερον Κοντάκιον. Ήχος πλ. β’. Αυτόμελον.          
Χειρόγραφον εικόνα μη σεβασθέντες, αλλ’ αγράφω ουσία θωρακισθέντες,  τρισμακάριοι εν  τω  σκάμματι  του  πυρός  εδοξάσθητε· εν μέσω  δε  φλογός,  ανυποστάτου  ιστάμενοι, Θεόν επεκαλείσθε· Τάχυνον ω  Οικτίρμον,  και  σπεύσον  ως  ελεήμων,  εις  την  βοήθειαν ημών,  ότι  δύνασαι  βουλόμενος.

Μεγαλυνάριον.

Τόκον της Παρθένου προκατιδών, Δανιήλ  Προφήτα,  ως  της  χάριτος  οφθαλμός,  πίστει των  λεόντων,  ενέφραξας  το  στόμα·  ένθεν  την  αρετήν  σου,  πάντες  ηδέσθησαν.

Έτερον Μεγαλυνάριον.  
Θάλαμον οι Παίδες πνευματικόν, δρόσω της Τριάδος, απειργάσαντο εμφανώς, την επταπλασίως,  κάμινον  εκκαφθείσαν,  εν  ή  χοροβατούντες,  Θεόν  δοξάζουσι.