Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός οι Ανάργυροι

Οι  Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και  Δαμιανός, οι οποίοι έζησαν την εποχή  που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Κάρυνος, ήταν γιατροί  στο  επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και  για  αντάλλαγμα  δεν  έπαιρναν χρήματα, αλλά  το  μόνο  που  ζητούσαν  ήταν  να  πιστέψουν στον Χριστό.  Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τους αγίους στον αυτοκράτορα και  του είπαν  ότι  οι θεραπείες  και  τα  θαύματα  που   επιτελούσαν  τα  έκαναν  με  μαγικές  τέχνες.

Τότε  οι  Άγιοι  Ανάργυροι  επειδή  δεν  ήθελαν  να  πάνε  άλλους  αντόι αυτών  στον  αυτοκράτορα,  προσήλθαν  μόνοι  τους  ενώπιόν  του  και  ο Καρίνος  προσπάθησε  να  τους  μεταπείσει  να  αρνηθούν  τον  Χριστό. Εκείνοι  όμως  όχι  μόνο  δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και  να αλλάξουν και  τον ίδιο  τον αυτοκράτορα, αφού  και  ο ίδιος δέχθηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν  ο  Καρίνος  ανέκρινε  τους  Αγίους, μετατοπίστηκε  η  θέση  του  προσώπου  του και  στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι  Άγιοι την θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας  αυτού  του  θαύματος, πίστεψαν  στον  Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ' αυτό που συνέβη και  ο  ίδιος  ο Αυτοκράτορας τους έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.
Αργότερα   όμως, μετά  από  μεγάλο  χρονικό  διάστημα,  οι  Άγιοι  φθονήθηκαν  από τον  ίδιο  τον  δάσκαλο  που  τους είχε μάθει την ιατρική  επιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει  μεγάλη  δόξα και  φήμη. Γι’ αυτό  τον  λόγο  τους  ανέβασε  σε  κάποιο  όρος για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα και  εκεί  τους  επιτέθηκε  με  πέτρες  και  τους θανάτωσε.

Απολυτίκιον. Ήχος  πλ. δ’.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών· δωρεάν ελάβατε,  δωρεάν  δότε  ημίν.

Έτερον  απολυτίκιον. Ήχος  δ'.  Ταχύ  προκατάλαβε.     
Ως  θείοι  θεράποντες, και  ιατήρες  βροτών,  ανάργυρον  βλύζετε,  την  θεραπείαν  ημίν, Ανάργυροι  ένδοξοι · όθεν  τους  προσιόντας,  τη  σεπτή  υμών  σκέπη, ρύσασθε  νοσημάτων, και  παθών  ανιάτων,  Κοσμά  και  Δαμιανέ,  Ρώμης  βλαστήματα.

Κοντάκιον.  Ήχος  β’.

Οι  την  χάριν  λαβόντες  των  ιαμάτων,  εφαπλούτε  την  ρώσιν  τοις  εν  ανάγκαις,  ιατροί θαυματουργοί  ένδοξοι· αλλά  τη  υμών  επισκέψει,  και  των  πολεμίων  τα  θράση κατευνάσατε,  τον  κόσμον  ιώμενοι  εν  τοις  θαύμασι.

Μεγαλυνάριον.
Ίασιν  σωμάτων  ρώσιν  ψυχών,  Κοσμά  θεοφόρε,  συν  τω  θείω  Δαμιανώ,  νείματε  υψόθεν, αΰλω  χειρουργία, τοις  κατατρυχομένης, ποικίλοις  πάθεσι.