Ο Όσιος Σισώης ο Μέγας

Έλαμψε  με  την πνευματική του  σύνεση,  την  ταπεινοφροσύνη,  την  φιλαδελφία  και  το ενδιαφέρον  του  στο  να  επιστρέψει  και  έναν  μόνο  αμαρτωλό.

Μεταξύ  των  ασκητών  αναδείχτηκε  ονομαστός  και  μέγας,  αθλητής της  πρώτης  γραμμής, τύπος  εγκράτειας,  αλλά  και  ψυχή  που προσευχόταν  για  δικαίους  και  αδίκους,  πλούσιους  και  φτωχούς, άρχοντες  και  ιδιώτες,  κληρικούς  και  λαϊκούς  και  γενικά  για  όλο  τον κόσμο.  Στην  γη  ήταν, αλλά η  ζωή  του  ήταν  ουράνια.  Υψωμένος  πάνω  από  τη  σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με την χάρη του Αγίου Πνεύματος και την θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού.           
Η  μνήμη  του  μένει  υπόδειγμα  σε  όσους  θέλουν  την  ασκητική  ζωή, για  να  είναι  γνήσιοι  και  πραγματικοί  ασκητές,  όχι  μόνο  με  την αντοχή  του  σώματος,  αλλά  και  με  την  πνευματική  αναγέννηση  και τη  λάμψη  της  αρετής.

Απολυτίκιον. Ήχος  πλάγιος  α’.  Τον  συνάναρχον Λόγον.     
Εκ  παιδός  γεωργήσας  ζωήν  την  κρείττονα,  των  κατ’  αυτής  ενεπλήσθης  θεουργικών αγαθών,  των  Αγγέλων  μιμητά  Σισώη  Όσιε·  όθεν  ως  ήλιος  λαμπρός,  απαυγάζεις τηλαυγώς,  εν  ώρα  της  σης  εξόδου,  δηλοποιών  την  σην  δόξαν,  και  καταλάμπων  τας ψυχάς  ημών.

Κοντάκιον.  Ήχος  δ’.  Επεφάνης  σήμερον.
Εν  ασκήσει  άγγελος  εν  γη  ωράσθης,  καταυγάζων  Όσιε,  τας  διανοίας  των  πιστών, θεοσημείαις  εκάστοτε·  όθεν  σε  πάντες,  Σισώη  γεραίρομεν.

Μεγαλυνάριον.
Νέκρωσιν  Σισώη  ζωοποιόν,  παθών  τη  εκδύσει,  ενδυσάμενος  ολικώς, νεκρούς  ως  εξ ύπνου,  τω  ιερώ  σου  λόγω,  εξήγειρας  νεκρώσας,  τον  παναλάστορα.