Η Οσία Ευπραξία

Η  Αγία  αυτή  ήταν  κόρη  του  συγκλητικού  Αντίγονου  και  της  Ευπραξίας  (η  Αγία  είχε  το ίδιο  όνομα με  τη  μητέρα  της),  που  ήταν  συγγενής  του  Θεοδοσίου  του  Μεγάλου (379 – 395).

Μετά τον θάνατο του  Αντιγόνου, η  μητέρα  της  την  παρέδωσε  στον  βασιλιά  Θεοδόσιο για να την αποκαταστήσει. Αυτός την αρραβώνιασε πολύ μικρή με κάποιον  συγκλητικό. Άλλα  κατά  τη  διάρκεια  κάποιας  περιήγησής της  στην  Αίγυπτο,  με  τη  συνοδεία  της μητέρας  της,  η  Ευπραξία  επισκέφθηκε κάποια  γυναικεία  Μονή  στη  Θήβα  της  Άνω Αιγύπτου  (όπου  ηγουμένη  ήταν  μία  αγία γυναίκα,  που  λεγόταν  Μαρίνα)  και  τόσο  της άρεσε  η  ζωή  των  εκεί  ασκουμένων,  ώστε  αποφάσισε να  περάσει  το  υπόλοιπο  της  ζωής της  μαζί  μ’  αυτές.  Η  δε  μητέρα  της  δεν  έφερε  αντίρρηση,  επέστρεψε  στην  Ανατολή, πούλησε την  κτηματική  της περιουσία  και  επανήλθε  στη  Μονή.  Εκεί  αφού  κατέθεσε όλα  τα  χρήματα  από  την  πώληση  της  περιουσίας  της,  απεβίωσε  ειρηνικά.

Η δε κόρη της Ευπραξία, μοίρασε τα χρήματα  αυτά στις  εκκλησίες  και   στους  φτωχούς και επιδόθηκε σε αυστηρότατη άσκηση για 45 ολόκληρα χρόνια.       
Έτσι ασκητικά και άγια αφού έζησε, παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα της στον Θεό, επιτελώντας  πολλά  θαύματα.

Απολυτίκιον.  Ήχος  α’.  Της  ερήμου  πολίτης.     
Εκ  νεότητος  Μήτερ  τον  Χριστόν  αγαπήσασα,  κόσμου  τα  τερπνά  υπερείδες,  και μνηστήρα  τον  πρόσκαιρον,  και  ήσκησας  ισάγγελον  ζωήν,  Οσία  Ευπραξία  επί  γης·  δια τούτο  εδοξάσθης  παρά  Χριστού,  και  ήσχυνας  τον  δράκοντα·  δόξα  τω  δεδωκότι  σοι  ισχύν, δόξα  τω  σε  στεφανώσαντι,  δόξα  τω  εκπληρούντι  δια  σου  ημών  τα  αιτήματα.

Κοντάκιον. Ήχος  πλ. δ’.  Τη  υπερμάχω.

Την  των  παρθένων  καλλονήν και  υποτύπωσιν

Και  των  οσίων  στηλογράφημα  και  σέμνωμα

Την  Οσίαν  ευφημήσωμεν  Ευπραξίαν·

Αρετών  γαρ  ευπραγίαις  διαλάμπουσα

Νύμφη  ώφθη  του  Σωτήρος  θεοδόξαστος.   
Ή  βοήσωμεν·  χαίροις  Μήτερ  ισάγγελε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  Ευπραξία  νύμφη  Χριστού· χαίροις  παρθενίας,  και  ασκήσεως  λαμπηδών·  χαίροις η  της  δόξης,  τρυφώσα  του  Κυρίου·  ω  πρέσβευε  σωθήναι,  τους  σε  γεραίροντας.