Οι Ἀγιοι Πρόκλος και Ιλάριος οι Μάρτυρες

Οι  Άγιοι  μάρτυρες  Πρόκλος  και  Ιλάριος,  έησαν  την  εποχή  του  αυτοκράτορα  των Ρωμαίων  Τραϊνοὐ  και  του  ηγεμόνα  Μαξίμου.

Πρώτος  συνελήφθη  ο  Άγιος  Πρόκλος  και  αφού  διακήρυξε  την  πίστη του  στον  Θεό  ενώπιον  του  αυτοκράτορα,  οδηγήθηκε  στον  ηγεμόνα να  υποβληθεί  σε  βασανιστήρια.  Πρώτα  λοιπόν  του  έκαψαν  την κοιλιά  με  αναμμένους  δαυλούς,  στην  συνέχεια  του  ξέσκισαν  όλο  το σώμα  με  σιδερένια  νύχια,  έπειτα  τον  κρέμασαν  και  τέλος  πάρθηκε  η  απόφαση  να  θανατωθεί  με  τόξα.

Καθ’  οδόν  λοιπόν  προς  τον  τόπο  του  μαρτυρίου,  ο  Άγιος  συνάντησε τον  ανεψιό  του  Ιλάριο,  ο  οποίος  χαιρέτησε  τον  θείο  του.  Γι’ αυτό  τον  λόγο  συνελήφθη.  Έτσι αφού  θανατώθηκε  ο Άγιος Πρόκλος με τα τόξα, στη  συνέχεια θανατώθηκε και  ο Ιλάριος, αφού πρώτα ρωτήθηκε άν είναι και αυτός χριστιανός.      
Έτσι  έλαβαν  τον  στέφανο  του  μαρτυρίου.

Απολυτίκιον.  Ήχος  α’.  Της  ερήμου  πολίτης.     
Σταυρού  την  πανοπλίαν  ιερώς  ενδυσάμενοι,  Ιλάριε  και  Πρόκλε,  υπέρ   φύσιν ηθλήσατε,  και  δόξης  ουρανίου  κοινωνοί,  εδείχθητε  ως  μέτοχοι  Χριστού·  δια  τούτο χαρισμάτων  ταις  δωρεαίς,   πυρσεύετε  τους  κράζοντας·  δόξα  τω  ενισχύσαντι  υμάς, δόξα  τω  στεφανώσαντι,  δόξα  τω  ενεργούντι  δι’  υμών  πάσιν  ιάματα.

Κοντάκιον.  Ήχος  β’.  Τους  ασφαλείς.        
Ως  συγγενείς,  και  εν  τοις  τρόποις  σύμψυχοι,  και  εν  παντί,  ομονοούντες  ώφθητε, Πρόκλε  Μάρτυς  αξιάγαστε,  συν  Ιλαρίω  τω  θεόφρονι·  το  πάθος  γαρ  Χριστού εξεικονίσαντες,  της  παρ’  αυτού  ευκλείας  ηξιώθητε,  αιτούμενοι  πάσι  θείαν  άφεσιν.

Μεγαλυνάριον.
Βλέπων  σε  Ιλάριος  ο  κλεινός,  κατηγλαϊσμένον,  Μάρτυς  Πρόκλε  αθλητικώς, κοινωνός  σοι  ώφθη,  Χριστόν  ομολογήσας·  ένθεν  της  άνω  δόξης,  άμφω  ετύχετε.