Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς

Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του  αυτοκράτορα  Κλαυδίου  του  Β’, το  270  μ.Χ.  Λίγες  μέρες  μετά τη γέννησή της, η  μητέρα  της  πέθανε,  και  ο  πατέρας  της Αιδέσιος, που ήταν Ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε μία χριστιανή γυναίκα, από  την οποία  η  Μαρίνα  διδάχθηκε  τον  Χριστό.

Όταν  έγινε 15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός  απ’  αυτό  που  άκουσε,  με  μίσος  την  διέγραψε  από παιδί  του. Το γεγονός  αυτό, μαθεύτηκε  αμέσως  και  έτσι  ο  ηγεμόνας της περιοχής διέταξε να την  συλλάβουν  και  να την φέρουν ενώπιόν του.  Αμέσως  θαμπώθηκε  από  την  ομορφιά της. Την ρώτησε  ποία είναι  και ποία είναι η πίστη της  και  αυτή του  απάντησε  ότι ονομάζεται Μαρίνα και  είναι χριστιανή και  ότι  είναι  γέννημα  θρέμμα  της  Πισιδίας. Τότε ο  ηγεμόνας  προσπάθησε  να την  πείσει  να  αρνηθεί  την  πίστη  της.  Η  Αγία  όμως  δεν  δέχτηκε.

Για  το  λόγο  αυτό  ο  τύραννος πρόσταξε και την  υπέβαλαν  σε  βασανιστήρια  φρικτά  και αφού  τις  κατέσκισαν  τις  σάρκες, την  έριξαν  στην  φυλακή.

Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την Αγία να φοβηθεί. Αυτή  όμως  προσευχήθηκε  στον Θεό  και  αμέσως  ο  δράκοντας  άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η Αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη τον ταπείνωσε.  Στη συνέχεια  ο  ηγεμόνας  διέταξε  και  την έφεραν πάλι μπροστά του.  Παρά  τις πιέσεις  του,  η αγία παρέμεινε ακλόνητη.           
Έτσι  υποβλήθηκε σε νέα  βασανιστήρια  μέχρι  που  αποκεφαλίστηκε  λαμβάνοντας  τον στέφανο  του  μαρτυρίου.

Απολυτίκιον. Ήχος  πλ. α’. Τον  συνάναρχον Λόγον.     
Μνηστευθείσα  τω  Λόγω  Μαρίνα  ένδοξε,  των  επιγείων  την  σχέσιν  πάσαν  κατέλιπες, και ενήθλησας  λαμπρώς  ως  καλλιπάρθενος· τον  γαρ  αόρατον  εχθρόν, κατεπάτησας στερρώς,  οφθέντα  σοι  Αθληφόρε.  Και  νυν  πηγάζεις  τω  κόσμω,  των  ιαμάτων  τα χαρίσματα.

Κοντάκιον.  Ήχος  γ’.  Η  Παρθένος  σήμερον.       
Παρθενίας  κάλλεσι,  πεποικιλμένη  παρθένε,  ακηράτοις  στέμμασιν,  εστεφανώθης Μαρίνα·  αίμασι,  του  μαρτυρίου  δε  φοινιχθείσα,  θαύμασι,  κατελαμπρύνθης  των ιαμάτων,  και  της  νίκης  τα  βραβεία,  εδέξω  Μάρτυς,  χειρί  του  Κτίστου  σου.

Μεγαλυνάριον
Την  λαμπάδα  πάντες  την  φαεινήν,  και  της  παρθενίας,  τον  ασύληπτον  θησαυρόν,  την νύμφην  Κυρίου,  και  άσπιλον  αμνάδα,  Μαρίναν  την  αγίαν,  ύμνοις  τιμήσωμεν.