Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας ο Ράπτης εξ Ιωαννίνων

Ο  Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης  γεννήθηκε  στο  χωριό  Τέροβο  Ιωαννίνων  από φιλόθεους και ευσεβείς γονείς. Από νωρίς εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα, όπου εξασκούσε το επάγγελμα του ράπτη. Μετά τον θάνατο των γονέων του ήλθε στην Κωνσταντινούπολη επί Πατριάρχου Ιερεμίου Α’ (1525 – 1545) και επί σουλτάνου Σουλεϊμάν του Β’ (1520 – 1560). Περικοσμούμενος με ψυχικές και σωματικές αρετές κίνησε τον φθόνο των Τούρκων, οι οποίοι τον πίεζαν να γίνει Μουσουλμάνος. Ο Ιωάννης όμως απέκρουε τις δελεαστικές προτάσεις των Τούρκων και αποφάσισε να μαρτυρήσει για την αγάπη του στον Χριστό. Έτσι προσήλθε στον πνευματικό του και, αφού  εξομολογήθηκε, δήλωσε τον πόθο του  για  το  μαρτύριο. Ο  πνευματικός όμως τον απέτρεψε κατ’ αρχήν και έτσι ο Ιωάννης ανέβαλε την εκτέλεση της αποφάσεώς του. Συγκινημένος ύστερα από λίγο, από την ανάμνηση των Παθών του Κυρίου κατά την Μεγάλη Πέμπτη, προσήλθε και πάλι στον πνευματικό του  και  ζήτησε την ευχή  και την ευλογία του για το μαρτύριο. Απετράπη όμως για δεύτερη φορά από τον πνευματικό. Εκείνος επανήλθε εκ νέου με σταθερή απόφαση την επόμενη ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής και αφού δήλωσε ότι είδε όραμα, κατά το οποίο χόρευε μέσα σε φλόγες μεγάλης φωτιάς, έλαβε από τον πνευματικό του την ποθούμενη ευλογία. Μεταβαίνοντας στο εργαστήριό του είδε να έρχονται κοντά του οι Τούρκοι που τον προέτρεπαν να αλλαξοπιστήσει, οι οποίοι αυτή τη φορά τον συκοφαντούσαν λέγοντας ότι, όταν ήταν στα Τρίκαλα, αρνήθηκε  τον  Χριστό.  Ο  Νεομάρτυρας τους  απάντησε  με τα εξής λόγια:  «Μη γένοιτο ποτέ να πάθω τέτοια εγκατάλειψη  από τον Θεό, ώστε να αρνηθώ τον Χριστόν μου, αλλά εγώ με τον Χριστό μου ζω και θέλω να ζήσω, και είμαι πρόθυμος να  αποθάνω γι’ Αυτόν».

Έτσι, ο Ιωάννης αφού περιφρόνησε με τους λόγους του τη θρησκεία του Μωάμεθ, άναψε τον θυμό  των Τούρκων, οι  οποίοι  μαινόμενοι  όρμησαν  εναντίων του και  αφού  τον συνέλαβαν, τον οδήγησαν στον κριτή. Ομολογώντας και ενώπιον του κριτού τον Χριστό, παραδόθηκε σε βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε με καρτερία. Στην συνέχεια τον οδήγησαν στη φυλακή και επειδή εκείνος παρέμενε σταθερά αμετάθετος στην πατρώα ευσέβεια ομολογώντας συνέχεια το Όνομα του Χριστού, καταδικάσθηκε στον δια  πυράς  θάνατο.

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας Α’, κατόρθωσε με πολλά χρήματα να επιτύχει  την  αναβολή  της  εκτελέσεως  για  λίγες  ημέρες.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου  ο  Ιωάννης προσήχθη και πάλι  ενώπιον του  κριτού, προ του οποίου με πνευματική  ανδρεία  επανέλαβε  ακλόνητος  τη  θερμή  ομολογία της πίστεώς του στον Κύριο και Θεό μας και έψαλλε το  «Χριστός Ανέστη». Τότε τον μαστίγωσαν και τον έριξαν στη φωτιά, πού είχε αναφθεί μπροστά από μία τουρκική οικία. Οι κάτοικοι της οικίας αυτής, επειδή θεώρησαν τα γενόμενα μπροστά στην οικία τους ως κακό γι’ αυτούς οιωνό, διασκόρπισαν και τη  φωτιά και τους κατακαίοντες τον Άγιο, δήμιους. Τότε οι δήμιοι, αφού παρέλαβαν τον Άγιο μισοκαμένο και ψάλλοντα διαρκώς  το  «Χριστός  Ανέστη»,  άναψαν  εκτός πόλεως νέα φωτιά, στην οποία με  χαρά πήδησε  ο  Ιωάννης. Φιλομάρτυρες  Χριστιανοί, για να  απαλλάξουν τον  Μάρτυρα  από τις οδύνες της φωτιάς, πλήρωσαν τους δήμιους για να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι τελειώθηκε  ο  Νεομάρτυς  Ιωάννης  στην  Κωνσταντινούπολη, το  έτος  1526.

Οι Χριστιανοί αγόρασαν αντί πολλών χρημάτων τα εκ της πυράς  διασωθέντα  ελάχιστα ιερά  λείψανα  του  Νεομάρτυρος  και  τα  διεφύλαξαν  στον  πατριαρχικό  ναό.

Ο  Νεομάρτυρας Ιωάννης έγινε πασίγνωστος για τα θαύματά του σε ολόκληρο το  Γένος.
Η μνήμη του  στα  Ιωάννινα τελείται την Τρίτη της  Διακαινησίμου  στο ναό  της  Αγίας Μαρίνας.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Γόνος κάλλιστος, Ιωαννίνων, κλέος ένθεον, της Εκκλησίας, ανεδείχθης  Ιωάννη πανεύφημε· των γαρ Μαρτύρων ζηλώσας την άθλησιν, δια πυρός τον αγώνα ετέλεσας· Μάρτυς  ένδοξε, Χριστόν τον  Θεόν  ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Ως τερπνόν σε φοίνικα,  Ιωαννίνων  η πόλις,  ευκλεώς  βλαστήσασα, κατατρυφά  της σης δόξης· πόθω γαρ, τω του Δεσπότου λαμπρώς αθλήσας, τέθυσαι, ως ολοκαύτωμα τη Τριάδι·  δια  τούτο  Ιωάννη, θαυμάτων  βρύεις, χάριν  αέναον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Ηπείρου θείος βλαστός, και Νεομαρτύρων, ακροθίνιον ιερόν· χαίροις  ο πηγάζων,  ιάσεων  την χάριν, παμμάκαρ  Ιωάννη,  πιστών  εδραίωμα.