Η Οσία Αθανασία η Θαυματουργός ἐξ Αιγίνης

Η  Οσία  Αθανασία  γεννήθηκε  στη  νήσο  Αίγινα  από γονείς ευσεβείς  κατά  τον 9^ο  αιώνα μ.Χ. και  είχε μεγάλη κλίση για τα θεία. Οι  γονείς της  όμως,  ο  Νικήτας  και  η Ειρήνη, την νύμφευσαν παρά την θέλησή της. Λίγες ημέρες μετά τον γάμο, ο σύζυγός της φονεύθηκε από βάρβαρους πειρατές, που εκείνη την περίοδο επέδραμαν στην Αίγινα.

Τότε η  Οσία αφού  έμεινε  χήρα,  θεώρησε  κατάλληλη  την  ευκαιρία  να  εκπληρώσει τον  ιερό της πόθο για τη  μοναχική  πολιτεία. Και  ενώ την απασχολούσε το  θέμα  αυτό, ἐφθασε στην Αίγινα πρόσταγμα βασιλικό, δια του οποίου διατάσσονταν όλες  οι ανύμφευτες γυναίκες και  οι χήρες να παντρευτούν άνδρες εθνικούς. Έτσι  λοιπόν  η Αθανασία,  παρά  την  θέλησή  της,  ήλθε  σε  δεύτερο  γάμο.

Φροντίζοντας  πάντοτε για την σωτηρία της ψυχής της, η  Οσία προσευχόταν αδιάλειπτα και  προσέφερε αφειδώς από  τα πλούτη της  στους  ενδεείς  και  πάσχοντες. Ύστερα  δε  από  κάποιο  χρονικό  διάστημα, έπεισε  τον  σύζυγό  της  να  γίνει  μοναχός, άν και  ήταν  εθνικός.  Αυτός, αφού πρόκοψε στις αρετές, μετά  από λίγο χρόνο παρέδωσε  την  ψυχή  του  στον  Κύριο.

Τότε  η  Οσία  διαμοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και  αφού παρέλαβε  κι άλλες ευσεβείς γυναίκες, κατέφυγε σε ασκητήριο, όπου ζούσε με αυστηρή  άσκηση  και νηστεία. Στον τόπο αυτό υπήρχε ωραιότατος και πανάρχαιος ναός του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Μετά παρέλευση τεσσάρων ετών η  Οσία προχειρίσθηκε ηγουμένη  του  ασκητηρίου,  αλλά αναχώρησε σε τόπο   ἠσυχο  και  άγνωστο  και  εκεί με τις συνασκήτριές της αγωνιζόταν τον καλό αγώνα και τρεφόταν από  το  εργόχειρο που  έκανε.

Από  εκεί  επισκέφθηκε το  Βυζάντιο, όπου ασκήτεψε για επτά χρόνια και ύστερα επέστρεψε πάλι στον τόπο της ησυχίας της. Η Οσία  Αθανασία προαισθάνθηκε την κοίμησή  της  δώδεκα  ημέρες  πριν, γεγονός που  ανακοίνωσε  στις  μοναχές  και  για  το οποίο  εξέφρασε με την προσευχή της τις ευχαριστίες της στον Κύριο. Φρόντισε δε να γίνει εκλογή  της ηγουμένης τους, για να εξακολουθήσει  απρόσκοπτα  η συμβίωσή τους και  να διατηρηθεί ο σύνδεσμος της αδελφικής τους αγάπης. Την ημέρα της κοιμήσεώς της κάλεσε κοντά της τις μοναχές, απηύθυνε σε αυτές λόγια  παρηγορητικά και  συνετά  και  τις παρακάλεσε να διατηρήσουν πάντοτε μία ψυχή  και  μία  καρδιά. Κατόπιν, αφού  έψαλε και εκείνη και  οι μοναχές και  ενώ είχε εξομολογηθεί  και κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων την προηγούμενη ημέρα, παρέδωσε το  πνεύμα της με γαλήνη, δηλώνοντας προς όσες παρευρίσκονταν, ότι τις περιμένει εκεί επάνω.
Η είδηση του θανάτου της, έφερε πολλούς από τους κατοίκους του νησιού στο ασκητήριο. Εκεί  γονάτισαν μπροστά στο  ιερό λείψανό της πενθώντας και  κλαίοντας όλοι  όσοι  είχαν  δεχθεί  από  τα  χέρια  της βοηθήματα και από τα λόγια της παρηγοριά, αρκετοί  δε  άρρωστοι  θεραπεύθηκαν  την  ώρα  του  ενταφιασμού  της.