Ο Άγιος Νικήτας ο Ιερομάρτυρας εκ Σερρών

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Νικήτας γεννήθηκε μεταξύ  των ετών 1760 – 1770  και  καταγόταν από την Ήπειρο. Άλλοι συγγραφείς θεωρούν ότι ο Άγιος καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου και μάλιστα από την περιοχή των Λαζών. Την εκδοχή αυτή στηρίζουν κυρίως στην Ακολουθία  των  Αγιαννανιτών,  που  εγράφη το  1840 – 1850  από τον μοναχό  Ιάκωβο της Νέας Σκήτης και στην οποία αναφέρεται ότι ο Άγιος  καταγόταν από την περιοχή των Λαζών του Πόντου, καθώς και στη λειψανοθήκη του  Αγίου  επί της οποίας  αναγράφεται  «Του  Αγίου  Ιερομάρτυρος  Νικήτα του Λαζού».

Από το κείμενο του μαρτυρίου του δεν μας είναι γνωστό άν αρνήθηκε στην αρχή του βίου του τον Χριστό και έγινε Μωαμεθανός  στις  Σέρρες. Πάντως, γίνεται  λόγος για την περιτομή την  οποία υπέστη  ο  Άγιος.

Ο  Άγιος  έγινε  μοναχός  στη Σκήτη  της  Αγίας  Άννης  στο  Άγιον  Όρος.  Εκεί  άρχισε  τους πνευματικούς αγώνες ζώντας με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στη μονή του  Αγίου Παντελεήμονος, την καλούμενη Ρωσική. Καταληφθείς από τον πόθο του μαρτυρίου περιερχόταν τα περίχωρα των Σερρών και της  Δράμας  και  κήρυττε  ενώπιον  των Τούρκων  τον  Χριστό  ως αληθινό Θεό. Η απόφασή του ήταν να χύσει το αίμα του για την αγάπη του  γλυκύτατου Ιησού.

Ο Άγιος Νικήτας εξομολογήθηκε στον προηγούμενο ιερομόναχο Κωνσταντίνο του μετοχίου της Παναγίας της Ηλιόκαλλης και μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων.  Αφού πέρασε από το ναό του Αγίου Γεωργίου, πήγε  ύστερα  στο τζαμί  του  Αχμέτ  Πασά.  Στο τζαμί αυτό έμενε ένας ιεροδιδάσκαλος των Τούρκων μαζί  με  τους  ιεροσπουδαστές  του. Ένας  από  τους  μαθητές  αυτούς  ήταν  χωλός  και  στα  δύο πόδια. Ο  Άγιος  Νικήτας  του είπε ότι θα θεραπευθεί, εάν πιστέψει στον Χριστό.      
Ο νεαρός Τούρκος ανέφερε αμέσως στον διδάσκαλό του τον λόγο που του  είπε  ο  Άγιος. Έτσι  ο  Άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στο  βοεβόδα των  Σερρών, ο οποίος  έδωσε εντολή να τον φυλακίσουν. Κατά τον χρόνο της φυλακίσεώς του υπέστη πολλά και φρικώδη βασανιστήρια. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου του έτους 1808 ο  Ισούχ  μπέης διέταξε να εκτελεσθεί η απόφαση του θανάτου του Αγίου Νικήτα, τον  οποίο  κρέμασαν. Κοντά στον τόπο  του μαρτυρίου του ήταν ο  ναός  του  Αρχιστρατήγου  Μιχαήλ. Την  ίδια νύχτα του μαρτυρίου ο διάκονος του ναού βγήκε από το κελλί  του  και  είδε  ένα  μεγάλο φως να λάμπει σε όλη την γύρω περιοχή. Το λείψανο του Μάρτυρος  έμεινε  κρεμασμένο στην αγχόνη τρεις ημέρες. Την Τρίτη της Διακαινησίμου, το βράδυ, δόθηκε στους Χριστιανούς  η άδεια να κατεβάσουν το  ιερό λείψανο  και να το  ενταφιάσουν  στο ναό του Αγίου  Νικολάου των  Σερρών.