Ο Άγιος Αγαπητός πάπας Ρώμης

Ο  Άγιος  Αγαπητός  έζησε  κατά τους  χρόνους  του  αυτοκράτορος  Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.).  Ήταν άνδρας  ασκητικότατος, ενάρετος και θαυματουργός, και για την  αρετή  του ανυψώθηκε  στο  θρόνο  της  Ρώμης  το  έτος  535  μ.Χ.

Ο αυτοκράτορας  Ιουστινιανός εκείνο τον καιρό διεξήγαγε πόλεμο προς τον Οστρογότθο βασιλέα  της  Ιταλίας Θεοδάτο, ανέλαβε δε να διαμεσολαβήσει μεταξύ τους ο  Άγιος  Αγαπητός. Προς εκτέλεση της αποστολής αυτής, το  ίδιο έτος της  αναρρήσεώς του στον  επισκοπικό  θρόνο ήλθε  στην  Κωνσταντινούπολη. Στο  Συναξάρι  αναφέρεται ότι καθ’ οδόν, όταν έφθασε στην Ελλάδα, είδε έναν άνθρωπο πάσχοντα από δύο αγιάτρευτες ασθένειες, δηλαδή δεν μπορούσε καθόλου ούτε να μιλήσει, ούτε να  βαδίσει. Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο ο Άγιος τον θεράπευσε. Αλλά και μόλις ο  Άγιος έφθασε  στη Χρυσή Πύλη της Κωνσταντινουπόλεως, επιτέλεσε κι  άλλο  θαύμα. Συγκεκριμένα  έθεσε το χέρι του στα μάτια κάποιου τυφλού που τον πλησίασε και του χάρισε την  δυνατότητα της  οράσεως.

Στην Κωνσταντινούπολη έτυχε πάνδημης υποδοχής από τον  αυτοκράτορα  Ιουστινιανό, τον κλήρο και τον  λαό. Ο  Άγιος  Αγαπητός που  συνοδευόταν  από  πέντε  Επισκόπους της Ιταλίας, δεν επικοινωνούσε με τον Πατριάρχη  Άνθιμο  Α’ τον  από  Τραπεζούντος, αλλά μόνο με τον αυτοκράτορα, διότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είχε αποδεχθεί  την διδασκαλία του αιρετικού μονοφυσίτου Σεβήρου. Έτσι ο Άγιος Αγαπητός προκάλεσε επίσημα ζήτημα Πατριάρχου. Ο Πατριάρχης Άνθιμος κατέθεσε το ωμοφόριό του στα χέρια του αυτοκράτορος, αφού εγκατέλειψε το πατριαρχικό αξίωμα. Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εξελέγη ο Μηνάς (536 μ.Χ.), ο οποίος χειροτονήθηκε από τον  Άγιο Αγαπητό.         
Το ίδιο έτος συνήλθε Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη, υπό την προεδρία του Πατριάρχου  Μηνά, η  οποία καθαίρεσε και  αναθεμάτισε τον  Πατριάρχη  Άνθιμο για τις κακοδοξίες του.        
Λίγο μετά την διευθέτηση των  εκκλησιαστικών πραγμάτων της  Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος Αγαπητός κοιμήθηκε με ειρήνη, το έτος 536 μ.Χ. Το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε  στο  ναό  των  Αγίων  Αποστόλων,  όπου  και  ετελείτο η  Σύναξή  του.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Της Ρώμης σε πρόεδρον, Αγαπητὲ ιερέ, η χάρις ανέδειξεν, ως του Χριστού μιμητήν, και θείον θεράποντα· όθεν Ορθοδοξίας, διαλάμψας τοις έργοις, ώφθης της  Εκκλησίας, ευκλεής  Ιεράρχης, πρεσβεύων  υπέρ  πάντων,  ημών  των  ευφημούντων  σε.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.  
Αγάπῃ Χριστού Αγαπητέ μακάριε, τρωθείς την ψυχήν, αμέμπτως ιεράτευσας, Κυρίω ώσπερ άγγελος, Ιεράρχης γενόμενος Όσιος· και νυν συν Αγγέλοις αεί, δυσώπει απαύστως  υπέρ  πάντων  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ιεράρχα Αγαπητέ, αγάπης ταμείον, Παρακλήτου ο θησαυρός· χαίροις ο πρεσβεύων, δια παντός  Κυρίω,  δοθήναι  ημίν πάσι, πταισμάτων  άφεσιν.