Ο Όσιος Ζωσιμάς

Ο Όσιος Ζωσιμάς, ο μεγάλος ασκητής του Ρωσικού Βορρά, υπήρξε ηγούμενος και ιδρυτής του κοινοβιακού μοναχισμού στο νησί Σολόφκι. Γεννήθηκε στην επαρχία του Νόβγκοροντ, στο χωριό Τολβούι  κοντά στη λίμνη  Ονέγκα. Από τα παιδικά του χρόνια μεγάλωσε με ευσέβεια και μετά τον θάνατο των γονέων του, Γαβριήλ και  Βαρβάρας, μοίρασε την περιουσία του  και  εκάρη  μοναχός.

Ο πόθος του να βρει ένα ερημικό μέρος για να μονάσει, τον οδήγησε στις ακτές της Λευκής Θαλάσσης και στο Δέλτα του ποταμού Σούμ. Εκεί συνάντησε τον  Άγιο  Γερμανό († 30  Ιουλίου), ο οποίος του είπε για ένα ερημικό νησί, όπου είχε περάσει έξι χρόνια  μαζί με  τον  Άγιο  Σαββάτιο  († 27  Σεπτεμβρίου).

Περί το έτος 1436, οι Όσιοι Ζωσιμάς και Γερμανός διέσχισαν τη θάλασσα και εγκαταστάθηκαν στα νησιά Σολόφκι. Εκεί ο Όσιος Ζωσιμάς είδε ένα όραμα: είδε μία όμορφη εκκλησία στον ουρανό. Με τα χέρια τους οι μοναχοί έχτισαν κελλιά και παράλληλα  άρχισαν  να  καλλιεργούν  και  να  σπέρνουν τη  γη.

Κάποτε, στο τέλος του φθινοπώρου, ο  Άγιος  Γερμανός πήγε στη στεριά για προμήθειες. Εξαιτίας του φθινοπωρινού καιρού δεν μπορούσε να επιστρέψει. Ο Όσιος Ζωσιμάς παρέμεινε μόνος στο νησί όλο τον χειμώνα. Υπέφερε πολλούς πειρασμούς κατά την πάλη του αγώνος εναντίων των δαιμόνων. Τον απείλησε ακόμα και ο θάνατος, λόγω της πείνας, αλλά με θαυματουργικό τρόπο εμφανίσθηκαν δύο ξένοι και τον προμήθευσαν ψωμί, αλεύρι και λάδι. Την άνοιξη ο Άγιος Γερμανός επέστρεψε στο Σολόφκι μαζί με τον Μάρκο τον ψαρά και έφερε προμήθειες φαγητού και ξάρτια για δίχτυα  ψαρέματος.

Όταν είχαν συγκεντρωθεί πολλοί ερημίτες στο νησί, ο Όσιος Ζωσιμάς οικοδόμησε μία ξύλινη εκκλησία  αφιερωμένη  στη  Μεταμόρφωση του Σωτήρος, καθώς και μία τράπεζα για τις ώρες του κοινού φαγητού. Με απαίτηση του Οσίου Ζωσιμά στάλθηκε ένας ηγούμενος από τη μονή του Νόβγκοροντ στη νεοϊδρυθείσα μονή μαζί με ένα  αντιμήνσιο για  την  εκκλησία.  Έτσι  το  νέο  μοναστήρι  του  Σολόφκι είχε  την  αρχή του.

Στις δύσκολες συνθήκες του απομονωμένου νησιού, οι μοναχοί ήξεραν πως να οικονομούν τα πράγματα. Αλλά οι ηγούμενοι που αποστέλλονταν από το Νόβγκοροντ στο Σολόφκι δεν μπορούσαν να αντέξουν σε τέτοιες δυσάρεστες συνθήκες και, έτσι, οι αδελφοί  της  μονής  διάλεξαν  για  ηγούμενο  τον  Όσιο  Ζωσιμά.

Ο Όσιος ασχολήθηκε με την οργάνωση της εσωτερικής λειτουργίας του μοναστηριού και εισήγαγε έναν αυστηρό κοινοβιακό τρόπο ζωής. Το έτος 1465, μετέφερε τα ιερά λείψανα  του  Αγίου  Σαββατίου  στο  Σολόφκι  από  τον ποταμό  Βίγκ.

Το μοναστήρι υπέφερε από τους ευγενείς του Νόβγκοροντ, οι οποίοι  δήμευαν τις  ψαριές των  μοναχών. Ο Όσιος ήταν αναγκασμένος να πάει στο Νόβγκοροντ και να ζητήσει την προστασία του Αρχιεπισκόπου. Με την συμβολή του  Αρχιεπισκόπου, επισκέφθηκε τα σπίτια των ευγενών και τους ζήτησε να μην επιτρέψουν την  καταστροφή  της  μονής. Η  Μάρθα Μπορέτσκαγια, η οποία ήταν πλούσια και είχε  επιρροή, συμπεριφερόμενη  με ασέβεια έδωσε εντολές να πετάξουν έξω τον  Όσιο Ζωσιμά.  Μετάνιωσε  όμως  αργότερα και τον προσκάλεσε σε δείπνο. Σε αυτό  το  δείπνο  είδε  ξαφνικά  σε  όραμα  ο  Όσιος  ότι  έξι από τους επιφανείς ευγενείς κάθισαν στο τραπέζι χωρίς τα κεφάλια τους. Ο Όσιος Ζωσιμάς είπε για το όραμά του στον υποτακτικό του, τον Δανιήλ, και προέβλεψε  ένα τρομερό θάνατο για τους ευγενείς. Η πρόβλεψη εκπληρώθηκε το έτος 1478, όταν οι Βογιάροι  εκτελέσθηκαν  κατά την αιχμαλωσία  του  Νόβγκοροντ  από τον  Ιβάν τον Γ’ (1462 – 1505).

Λίγο πριν την κοίμησή του ο Όσιος Ζωσιμάς προετοίμασε τον τάφο του κάτω  από το ιερό του ναού της Μεταμορφώσεως και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1478.
Τα ιερά λείψανά του και τα λείψανα του Αγίου Σαββατίου μεταφέρθηκαν στο παρεκκλήσι που  αφιερώθηκε σε αυτούς, στο καθεδρικό ναό της Μεταμορφώσεως,  στις  8 Αυγούστου του έτους 1566.           
Ο Όσιος Ζωσιμάς θεωρείται προστάτης των κυψελών και φύλακας των μελισσών. Εκείνοι οι οποίοι είναι ασθενείς επικαλούνται τη  χάρη  του  Οσίου για να  θεραπευθούν. Οι πολλοί νοσοκομειακοί ναοί, που είναι αφιερωμένοι σε αυτόν, επιβεβαιώνουν τη θεραπευτική  δύναμη  της  προσευχής  του  ενώπιον  του  Θεού.