Κυριακή των Βαΐων

Αναγράφει το «Ωρολόγιο»: «Πέντε μέρες προ του Νομικού Πάσχα, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους μαθητές του και του έφεραν ένα ονάριο και αφού κάθισε πάνω του εισερχόταν στη πόλη. Ο λαός μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς (είχαν μάθει και τα περί αναστάσεως του Λαζάρου) έλαβαν στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και πήγαν να τον προϋπαντήσουν. Άλλοι με τα ρούχα τους, άλλοι έκοβαν κλαδιά από τα δένδρα και τα έστρωναν στο δρόμο όπου διερχόταν ο Κύριος και τον ακολουθούσαν. Ακόμα και τα νήπια τον προϋπάντησαν και όλοι μαζί φώναζαν: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωαν. ιε΄).
Αυτή τη λαμπρή και ένδοξο πανήγυρη της εισόδου στα Ιεροσόλυμα του Κυρίου εορτάζομε αυτή τη Κυριακή.      
Σήμαιναν δε τα βάγια, οι κλάδοι των φοινίκων, τη κατά του διαβόλου και του θανάτου νίκη του Χριστού. Το δε Ωσαννά ερμηνεύεται σώσον παρακαλώ. Το δε πωλάριο της όνου και το κάθισμα του Ιησού πάνω του, ζώου ακάθαρτου κατά τον νόμο τους, σήμαινε τη πρώην ακαθαρσία και αγριότητα των εθνών και την μετά από λίγο υποταγή αυτών στο άγιο Ευαγγέλιο.          
Η Εκκλησία μας ψάλλει: 
Αφού ταφήκαμε μαζί με Σε, Χριστέ και Θεέ μας, δια του βαπτίσματός μας (το οποίο είναι τύπος του θανάτου Σου και της ταφής Σου), αξιωθήκαμε δια της αναστάσεώς Σου να εισέλθουμε στην αθάνατο ζωή της Βασιλείας Σου. Γι' αυτό υμνούντες Σε, κράζομε: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ, που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του Ουρανού. Ας είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!

Απολυτίκιον.  Ήχος  α’.

Την κοινήν Ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον  Χριστέ  ο Θεός · όθεν  και  ημείς  ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα  φέροντες, σοι τω  νικητή  του  θανάτου  βοώμεν·  Ωσαννά εν τοις  υψίστοις,  ευλογημένος ο  ερχόμενος, εν ονόματι  Κυρίου.

Έτερον  Απολυτίκιον.  Ήχος δ’.

Συνταφέντες σοι δια του Βαπτίσματος, Χριστέ ο Θεός ημών, της αθανάτου ζωής ηξιώθημεν τη Αναστάσει σου, και ανυμνούντες κράζομεν· Ωσαννά εν τοις  υψίστοις, ευλογημένος  ο  ερχόμενος,  εν  ονόματι  Κυρίου.

Η Υπακοή. Ήχος πλ. β’. 
Μετά κλάδων υμνήσαντες πρότερον, μετά ξύλων συνέλαβον ύστερον, οι αγνώμονες Χριστόν, Ιουδαίοι τον Θεόν· ημείς δε πίστει  αμεταθέτω, αεί  τιμώντες ως ευεργέτην, δια παντός  βοώμεν  αυτώ·  Ευλογημένος εί  ο  ερχόμενος, τον  Αδάμ  ανακαλέσασθαι.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. β’. 
Τω θρόνω εν ουρανώ, τω πώλω επί της γης, εποχούμενος, Χριστέ  ο  Θεός, των  Αγγέλων την αίνεσιν, και των παίδων ανύμνησιν, προσεδέξω βοώντων σοι· Ευλογημένος εί  ο ερχόμενος, τον  Αδάμ  ανακαλέσασθαι.

Μεγαλυνάριον.
Επί πώλου όνου εις την Σιών, εισήλθες Σωτήρ μου, υπό παίδων και των βρεφών, αινούμενος Λόγε, το  Ωσαννά  βοώντων, ευλογητός ο ήκων, σώσαι τον  άνθρωπον.