Οι Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία οι Μάρτυρες

Οι Αγίες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία μαρτύρησαν επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.) στη   Θεσσαλονίκη, το έτος 304 μ.Χ.  Στο Συναξάρι  μαρτυρείται  ότι οι  τρεις  αδελφές, πιθανώς ενεργά μέλη μιας αδελφότητας νέων Χριστιανών με πλούσια βιβλιοθήκη, κατέφυγαν αμέσως μετά την έναρξη του διωγμού σὲ υψηλό ορος πλησίον της Θεσσαλονίκης, πιθανώς το Χορτιάτη, αφού έκρυψαν στο σπίτι τους τα βιβλία. Η  Αγάπη και η Χιονία, μετά  από  εντολή  του  διοικητού  Δουλκιτίου, ρίχθηκαν στην πυρά.  Η Αγία Ειρήνη κλείσθηκε  σε  πορνείο,  αλλά  κανένας δεν τόλμησε να την ενοχλήσει. Οδηγήθηκε και αυτή στον  δια πυράς θάνατο.       
Τα ιερά λείψανα που απέμειναν από την  πυρά  συνελέγησαν  από  ευλαβείς Χριστιανούς  και  ενταφιάσθηκαν  δυτικά  της  πόλεως,  σε  μικρή  απόσταση από  τα  τείχη.  Εκεί  ανεγέρθηκε  ένας  ναΐσκος  στην  αρχή,  που  αργότερα έγινε  μεγαλύτερος.  Στις  Διηγήσεις  των  Θαυμάτων  του  Αγίου  Δημητρίου αναφέρεται ως το «σεβάσμιον τέμενος» των τριών Αγίων Μαρτύρων Χιονίας,  Ειρήνης  και  Αγάπης.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.       
Ως αυτάδελφοι Κόραι και ουρανόφρονες, προς ευσεβείας αγώνας ομονοούσαι καλώς, τον αρχέκακον εχθρόν κατεπαλαίσατε, Χιονὶα η  σεμνή, συν  Αγάπη τη  κλυτή, Ειρήνη η πανολβία. Και νυν Χριστόν δυσωπείτε, ελεηθήναι  τας  ψυχάς  ημών.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Παρθενίας έσοπτρα, φωτοειδή πεφυκυίται,  νοερώς  ηστράψατε,  αθλητικάς λαμπηδόνας, πάσαν μεν, την Εκκλησίαν αγλαϊζούσας, νύκτα δε, των νοσημάτων απελαυνούσας, Χιονία και Αγάπη, συν τη Ειρήνη, Χριστού κειμήλια.

Μεγαλυνάριον.
Μύρω αι νεάνιδες αι σεμναί, Αγάπη Ειρήνη, Χιονία του Ιησού, κατακολουθούσαι, τα αίματα ως μύρα, προσέφερον Κυρίω, ως καλλιπάρθενοι.