Ο Άγιος Βασίλειος ο Ομολογητής Επίσκοπος Παρίου

Ο Άγιος Βασίλειος έζησε κατά την εποχή των ασεβών εικονομάχων.  Επειδή αγάπησε τον Θεό από βρέφος και άσκησε κάθε αρετή, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Παρίου. Αυτός, σύμφωνα και  με  όσα  έχουν γραφεί  από  τον  Παύλο,  τον  θείο  και  μεγάλο  Απόστολο  του  Χριστού,  δεν πείσθηκε να συνδεθεί με την ασεβή αίρεση όσων αθετούσαν  την  πάνσεπτη εικόνα  του Κυρίου μας  Ιησού  Χριστού,  της  Υπεραγίας  Θεοτόκου  και  όλων των  Αγίων.  Και  επειδή  δεν  θέλησε να  υπογράψει  στον  άδικο  τόμο  για  την κατάλυση  της  Ορθοδόξου  πίστεως,  πέρασε  όλη  του  τη  ζωή  με  διωγμούς  και πειρασμούς και θλίψεις και στεναχώριες, μεταβαίνοντας από τόπο  σε  τόπο και  μετακινούμενος  συνεχώς.  Αναφέρεται  δε  ότι  κατά  τους  χρόνους  της βασιλείας  του  Μιχαήλ του  Τραυλού  (820 – 829 μ.Χ.)  και  του  Θεοφίλου  (829 – 842 μ.Χ.) διέμενε εξόριστος σε κάποιο μικρό νησί προ της Κωνσταντινουπόλεως. Και με αυτό τον τρόπο, αφού υπεράσπισε τα πατρικά δόγματα και μισώντας μέχρι τέλους τις διδασκαλίες των κακόδοξων, κοιμήθηκε με ειρήνη.
Ο  Άγιος  Βασίλειος  χειροτόνησε  διάκονο  και  πρεσβύτερο  τον  μετέπειτα Πατριάρχη  Κωνσταντινουπόλεως  Άγιο  Ιγνάτιο  A’ († 23  Οκτωβρίου).

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ. 
Ως ιερεύς του Βασιλέως της δόξης, ομολογίας διαλάμπεις τη αίγλη, Ιερομάρτυς ένδοξε Βασίλειε· των  εικονομάχων  γαρ,  την  απάτην  ελέγχων, πόνοις προσωμίλησας, υπέρ της αληθείας· και μεταστάς εν δόξη  προς Θεόν,  των  σε  τιμώντων,  απαύστως  μνημόνευε.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. β’. Την υπέρ ημών.     
Την βασιλικήν, προσάγων ιερουργίαν, τω Παμβασιλεί, Βασίλειε θεοφάντορ, ολοκάρπωμα θείον, τους θείους αγώνάς σου, ιερώς αυτώ προσέφερες, Ιεράρχα πανσεβάσμιε, εκβοών τοις προσιούσί σοι· Η της Εικόνος τιμή, ανυψούται  Χριστώ.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ω Βασίλειε ιερέ, του επουρανίου Βασιλέως μυσταγωγός· χαίρε Εκκλησίας,  βασίλειος  λαμπρότης, της  άνω  βασιλείας, χαίρε  συμμέτοχε.